ΧΑΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ
ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ
ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ.



Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΙΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ.ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΤΟΝ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΜΟ,
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ.
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ


ΠΙΣΤΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙἈΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ!!!!!!!!


Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΘΕΛΕΙ ΟΧΙ Ν΄ΑΔΕΙΑΣΟΥΝ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ ΤΟ ΦΡΟΝΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΙΣΤΗ.
ΠΑΤΗΡ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ







ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;


1.Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ;

2.Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ;

3.Ο ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ;

4.ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ;






ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;



ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Α) ΤΟΥ ΑΔΑΜ

Β)ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Γ)ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ.

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ




















Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟΝ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟ.


ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ 
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Λόγος εἰς τὸν Τίμιον καὶ Ζωοποιὸν Σταυρόν.

ipsositimioustaurou11 Σταυρς το Χριστο προαναγγελλόταν κα προτυπωνόταν μυστικς π παλαις γενες κα κανες ποτ δν συμφιλιώθηκε μ τ Θε χωρς τ δύναμη το Σταυρο. Πραγματικ μετ τ προγονικ κείνη παράβαση στ παράδεισο το Θεο δι το δένδρου, μν μαρτία ναπτύχθηκε, μες δ πεθάναμε, χοντας ποστε τ θάνατο τς ψυχς κα πρν π τ σωματικ θάνατο, πο εναι π τ Θε χωρισμός της.
  Ὁ Θες εναι πνεμα κα αταγαθότης κα ρετ κα ατο κατ᾿ εκόνα κα μοίωση εναι τ δικό μας πνεμα. Γι ν νανεωθε κα φιλιωθε ποιοσδήποτε μ τ Θε κατ τ πνεμα, πρέπει ν καταργηθε μαρτία. Τοτο εναι Σταυρς το Κυρίου.
  Πολλο
φίλοι το Θεο μαρτυρήθηκαν π τν διο τ Θε κα πρν π τ νόμο, χωρς ν χει φανε κόμα Σταυρός. Δαβδ λέγει: π μένα τιμήθηκαν περβολικ ο φίλοι σου, Θεέ» (Ψαλμ. 138,16). Πς λοιπν πάρχουν νθρωποι πο ταν φίλοι το Θεο πρν π τ Σταυρ; Διότι νεργετο σ ατος τ μυστήριο το Σταυρο.
  Ἂς ρχίσουμε πρτα π τν βραάμ. Θες το επε: βγα π τ γ σου κα τ συγγένειά σου κα λα στ γ πο θ σο δείξω». Δν επε πο θ σο δώσω, λλ πο θ σο δείξω. Ατς λόγος φέρει μέσα του τ μυστήριο το Σταυρο.
  Πρ
ς τν Μωυσ δέ, ταν φυγε π τν Αγυπτο κα νέβηκε στ ρος το επε Θεός: «λύσε τ πόδημα π τ πόδια σου». Τοτο εναι λλο μυστήριο το Θεο. Ν λύσει τ πόδημα π τ πόδια, ν ποθέσει τος δερμάτινους χιτνες μέσα στος ποίους νεργε μαρτία κα ποσπ π τν γία γ. Ν μ ζε πλέον κατ σάρκα κα στν μαρτία, λλ ν καταργηθε κα ν νεκρωθε ντικειμένη στ Θε ζωή. πως λέγει θεος Παλος ν σταυρώσει κανες τ σάρκα μαζ μ τ παθήματα κα τς πιθυμίες.
  Ἐπειδ δν εναι δυνατ ν φύγουν τελείως π μς τ πονηρ πάθη κα κόσμος τς μαρτίας κα ν μ νεργον σέ μς συλλογιστικά, ἐὰν δν φθάσουμε στ θεωρία το Θεο, γι᾿ ατ μυστήριο το Θεο εναι κα θεωρία το εδους ατο πο σταυρώνει γι τ κόσμο κείνους πο τν ξιώθηκαν. τσι κα στ περίπτωση το Μωυσ κείνη θεωρία τς καιομένης κα μ κατακαιομένης βάτου ταν μυστήριο το Σταυρο, μεγαλύτερο κα τελειότερο π τ μυστήριο κενο τ καιρ το βραάμ. ραγε λοιπν μν Μωυσς μυήθηκε τ τελειότερο μυστήριο το Σταυρο, δ βραμ χι;
  Στ
ν βραμ πο ξιώθηκε τ θαυμασιωτέρα θεοπτία, ταν εδε τν να τρισυπόστατο Θε στ Βαλανιδι το Μαβρ (Γεν. 18,1), νεργήθηκε τ μυστήριο το Σταυρο ταν θυσίαζε τ γιό του σαάκ. σακ ταν διος τύπος κείνου πο προσηλώθηκε σ᾿ ατόν, φο γινε πήκοος στ πατέρα του μέχρι θανάτου, πως Χριστός. Κα τ κριάρι πο το δόθηκε σ σφαγ πρ μν, κα τ φυτό, στ ποο ταν τ κριάρι δεμένο, εχε τ μυστήριο το τύπου το Σταυρο, γι᾿ ατ κα λεγόταν Σαβέκ, φυτ φέσεως, πως κα Σταυρς λεγόταν ξύλο σωτηρίας.
  Ἐνεργοσε δ τ μυστήριο κα τύπος το Σταυρο κα στν ακώβ, τ γι το σαάκ, διότι αξησε τ ποίμνιά του μ ξύλα κα δωρ. Τ ξύλο λοιπν προετύπωνε τ σταυρικ ξύλο, τ δ δωρ τ θεο βάπτισμα πο περικλείει μέσα του τ μυστήριο το Σταυρο. ακβ κα ταν προσκυνοσε ως τ κρο τς ράβδου του κα ταν ελογοσε τος γγονούς του (Γεν. 48,9-20), πεδήλωνε κόμη καθαρότερα τν τύπο το Σταυρο.
  Ὅπως λοιπν στν μν βραμ νεργοσε τ μυστήριο το Σταυρο, δ γιός του σακ ταν τύπος το στερα σταυρωθέντος, τσι πάλι στο ακβ τ βίο λόκληρο νεργοσε τ μυστήριο το Σταυρο, ωσφ δ γις το ακβ ταν τύπος κα μυστήριο το Θεανθρώπου Λόγου πο ργότερα πρόκειτο ν σταυρωθε. Διότι π φθόνο δηγήθηκε κα ατς πρς τ σφαγ κα μάλιστα π τος κατ σάρκα συγγενες. Ἐὰν δ δν σφάχθηκε, λλ πωλήθηκε ωσφ κα οτε σακ σφάχθηκε δν εναι περίεργο, γατ ατο δν σαν λήθεια, λλ τύπος τς μελλοντικς ληθείας. σφαγ προεφανέρωνε τ κατ σάρκα πάθος το Θεανθρώπου, δ ποφυγ το πάθους προεφανέρωνε τ παθς τς Θεότητος.
  Ἂς πανέλθουμε στ Μωυσ πο σώθηκε διος μ ξύλο κα δωρ, ταν κτέθηκε μέσα σ να καλάθι στ ρεύματα το Νείλου, πο πως επαμε προεφανέρωνε τ Σταυρ κα τ βάπτισμα. Προχωρώντας Μωυσς προανέδειξε σαφέστατα τν τύπο κόμη κα τ σχμα το Σταυρο κα τ σωτηρία δι᾿ ατο το τύπου. Γιατ φο στησε ρθια τ ράβδο, πλωσε πάνω σ ατν τ χέρια του κα σχηματίζοντας τσι τν αυτό του σταυρικς πάνω στ ράβδο, κατατρόπωσε τος χθρούς. (ξ. 17, 8). πίσης τοποθετώντας τ χάλκινο φίδι πλάγια πάνω σ σημαία, ναστηλώνοντας τ τύπο το Σταυρο, παρήγγειλε στος δαγκαμένους π φίδια ουδαίους ν τν βλέπουν κα τσι ν θεραπεύονται π τ δαγκώματα τν φιδιν.
  Δ
ν θ παρκέσει χρόνος ν διηγομαι σ πόσους λλους νεργοσε τ μυστήριο το Σταυρο, πως περ το ησο κα τν πειτα π ατν κριτν κα προφητν, το Δαβδ κα τν μετέπειτα, ο ποοι νέκοψαν ποταμούς, σταμάτησαν τν λιο, κατεδάφισαν πόλεις σεβν, γιναν νικηφόροι στ πόλεμο, πέφυγαν θάνατο π μαχαίρι π φωτι π λιοντάρια, λεγξαν βασιλες, νέστησαν νεκρούς, φεραν ξηρασία κα πάλι ταν τ ζήτησαν φεραν βροχ κα λα σα ναφέρει θεος Παλος γι τ πίστη διαίτερα στ Σταυρό, πο εναι δύναμις Θεο γι μς τος σωζομένους, ν εναι μωρία γι τος φανιζομένους.
  Ἀλλ ν φήσουμε λους μ τ παλαι νόμο, κα ν πμε στν διο τ Κύριο, γι τν ποο κα δι το ποίου γιναν τ πάντα, ποος λεγε πρν π τ Σταυρό: ποιος δν παίρνει τ σταυρό του γι ν μ κολουθήσει, δν εναι ξιός μου», κα ποιος θέλει ν λθει πίσω μου, ς παρνηθε τν αυτό του, ς σηκώσει τ σταυρό του κα ς μ κολουθήσει».
  Ἡ ντολ διατάσσει ν ρνεται κανες τ σμα κα ν σηκώνει τ σταυρό του. Τ χουν τ σμα ο ζντες κατ Θεό, λλ δν εναι πολ προσδεδεμένοι σ ατό, τ χρησιμοποιον ς συνεργ στ ναγκαα, ν δ τ καλέσει καιρς εναι τοιμοι ν τ προδώσουν κα ατό, πως κα κτήματα κα τι λλα μέσα χρειασθον. Τέτοιος εναι λόγος το Σταυρο, ς τέτοιος δέ, χι μόνο στος προφτες πρν συντελεσθε, λλ κα τώρα μετ τ τέλεσή του, εναι μυστήριο μέγα κα πραγματικ θεο. Πς; Διότι φαινομενικ μν παρουσιάζεται ν προξενε τίμωση στν αυτό του ατς πο ξευτελίζει τν αυτό του κα τν ταπεινώνει σ λα, κα πόνο κα δύνη, ατς πο ποφεύγει τς σωματικς δονές, ατς πο δίνει τ πάρχοντα καθίσταται ατιος πτωχείας στν αυτό του. Δι τς δυνάμεως το Θεο μως ατ πτωχεία κα δύνη κα τιμία, γενν δόξα αώνια κα δον νέκφραστη κα νεξάντλητο πλοτο, τόσο στ παρόντα σο κα στ μέλλοντα κενο κόσμο.
  Το
το λοιπν εναι σοφία κα δύναμη το Θεο, τ ν νικήσει δι᾿ σθενείας, τ ν ψωθε δι ταπεινώσεως, τ ν πλουτίσει δι πτωχείας. χι μόνο δ λόγος κα τ μυστήριο το Σταυρο, λλ κα τύπος εναι θεος κα προσκυνητός, διότι εναι σφραγίδα ερά, σωστικ κα σεβαστή, γιαστικ κα τελεστικ τν περφυν κα πορρήτων γαθν πο νεργήθηκαν στ γένος τν νθρώπων π τ Θεό, ναιρετικ κατάρας κα καταδίκης, καθαιρετικ φθορς κα θανάτου, παρεκτικ ϊδίου ζως κα ελογίας, σωτηριδες ξύλο, βασιλικ σκπτρο, θεο τρόπαιο κατ ρατν κα οράτων χθρν, στω κα ν ο παδο τν αρετικν φρενοβλαβς δυσαρεστονται. Σταυρς το Κυρίου παριστάνει λη τν οκονομία τς σαρκικς παρουσίας κα περικλείει λο τ κατ᾿ ατν μυστήριο, κτείνεται πρς λα τ πέρατα κα περιλαμβάνει λα, τ νω, τ κάτω, τ γύρω, τ νδιάμεσα κα τ ποο διος Κύριος νομάζει φανερς ψος κα δόξα του, ταν πρόκειτο ν νεβε σ ατό, κατ τ μέλλουσα δ παρουσία κα πιφάνειά του προαναγγέλλει τι θ λθει τ σημεο τούτου το Υο το νθρώπου μ πολλ δύναμη κα δόξα.
  Ὁ πόστολος Παλος γράφει πρς τος Κολοσσαες: «ν εσαστε νεκρο π τ παραπτώματα κα τν κροβυστία τς σάρκας, σς ζωοποίησε μαζί του, χαρίζοντάς σας λα τ παραπτώματα, ξαλείφοντας τ χειρόγραφο πο περιεχε τς ναντίον μας ποφάσεις, σηκώνοντάς το π τ μέση κα καρφώνοντάς το στ Σταυρό, ξεγυμνώνοντας δ τς ρχς κα τς ξουσίες, τς διεπόμπευσε δημόσια θριαμβεύοντάς τες πάνω στ Σταυρό». (Κολ. 2,13). Ἐμες κλίνοντας τ γόνατα κα τς καρδιές, ς προσκυνήσουμε μαζ μ τν ψαλμωδ κα προφήτη Δαβδ (Ψαλμ. 131,7) στ τόπο που στάθηκαν τ πόδια του κα που ξαπλώθηκαν τ χέρια πο συνέχουν τ σύμπαν κα που τεντώθηκε γι μς τ ζωαρχικ σμα κα προσκυνώντας κα σπαζόμενοι ατν μ πίστη, ς παίρνουμε πλούσιο τν π κε γιασμ κα ς τν φυλάττουμε. τσι κα κατ τν περένδοξη μέλλουσα παρουσία το Κυρίου κα Θεο κα Σωτρος μας ησο Χριστο, βλέποντας τν ν προηγεται λαμπρς, θ γαλλιάζωμε κα θ χοροπηδομε διαπαντός, διότι πετύχαμε τν π τ δεξι θέση, σ δόξα το σαρκικς σταυρωθέντος γι μς Υο το Θεο, στν ποο πρέπει δοξολογία μαζ μ τν ναρχο Πατέρα του κα τ πανάγιο κα γαθ κα ζωοποι Πνεμα, τώρα κα πάντοτε κα στος αἰῶνες τν αώνων. Γένοιτο.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου