ΧΑΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ
ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ
ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ.



Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΙΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ.ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΤΟΝ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΜΟ,
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ.
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ


ΠΙΣΤΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙἈΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ!!!!!!!!


Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΘΕΛΕΙ ΟΧΙ Ν΄ΑΔΕΙΑΣΟΥΝ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ ΤΟ ΦΡΟΝΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΙΣΤΗ.
ΠΑΤΗΡ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ







ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;


1.Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ;

2.Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ;

3.Ο ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ;

4.ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ;






ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;



ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Α) ΤΟΥ ΑΔΑΜ

Β)ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Γ)ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ.

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ




















Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΓΑΠΙΟΥ
ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ......

Η μεγάλη ΑΠΑΤΗ.. Δεν υπάρχει «δικαίωμα ασύλου» ως νομική έννοια!

Πέφτοντας σε σχόλιο νομικού, που εργάζεται μάλιστα και στο γραφείο του Συνήγορου του Πολίτη, η οποία με εγκαλούσε για προηγούμενο σχόλιό μου, διότι, λέει και οι Αφγανοί και οι Σομαλοί δικαιούνται ασύλου, νομίζω ότι πρέπει να φωτίσω μια άλλη απάτη της αριστερής μπουρδολογίας: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "δικαίωμα ασύλου" ως νομική έννοια!
27 - Φεβ.- 2016 Προκαλώ όποιον έχει αντίθετα επιχειρήματα
να με διαψεύσει.
Κανένα διεθνές κείμενο (σύμβαση Γενεύης 1951, πρωτόκολλο Ν. Υόρκης 1967, Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Συνδιάσκεψη ΟΗΕ για το εδαφικό άσυλο 1977, κ.λπ.) δεν προβλέπει τέτοιο δικαίωμα. Η παροχή ασύλου σε πρόσφυγες πολέμου δεν είναι δεσμευτική για τα κράτη, τα οποία πρώτα σταθμίζουν το αν απειλείται η τάξη και η ασφάλειά τους.
Σε απλά Ελληνικά: το ότι στην πατρίδα σου γίνεται πόλεμος κι εσύ έφυγες από εκεί δεν υποχρεώνει ΚΑΝΕΝΑ κράτος να σε δεχθεί. Αν θέλει θα το κάνει. Όλα τα κείμενα που αφορούν στα δικαιώματα των πολιτικών προσφύγων αναφέρονται στην συμπεριφορά του κράτους προς τον πρόσφυγα ΑΦΟΥ του έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο, το οποίο φυσικά μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή.
Αν για παράδειγμα το ISIS ηττηθεί και οι καταδιωκόμενοι μαχητές του έρθουν στην Ευρώπη, θα τους χορηγήσουμε πολιτικό άσυλο; Το λέω διότι πολύ κεφαλομάντηλο και light μπούργκα πέφτει σε όσους μουσουλμάνους επέλεξαν την χριστιανική έως άθεη αλλά χειμαζόμενη Ευρώπη ως "δεύτερη πατρίδα τους" κι όχι την πάμπλουτη και ομόθρησκη Σαουδική Αραβία.
  Το ότι νομικοί μιλάνε για "δικαίωμα ασύλου" είναι ενδεικτικό της κατάντιας της Παιδείας και της επιστημονικής τους ανεπάρκειας. Πριν την εισβολή των δήθεν προσφύγων είχαμε την εισβολή των δήθεν επιστημόνων, αποφοίτων (ορθότερα: αποφύτων) των δήθεν Πανεπιστημίων και όσων με τέτοιες προδιαγραφές εκφέρουν δήθεν πολιτικό λόγο.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.........ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Η ψευδo-Τρίτη Ρώμη ακολουθεί πιστώς την Νέαν Ρώμην και αμφότεραι την Ρώμην!

 Εζήλευσε την «δόξαν» του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ο Πατριάρχης Μόσχας,ώστε επεδίωξε να συναντηθή με τον Πάπαν εις την Κούβαν μόλις προ δέκα περίπου ημερών. Το παρασκήνιον μεγάλον, εκτενές και όζον παιγνίων, τα οποία δεν συνάδουν με το εκκλησιαστικόν ήθος. Εκείνον όμως το οποίον κατέπληξε τους Ορθοδόξους ήτο το κοινόν ανακοινωθέν, το οποίον είναι οικουμενιστικώτερον και από τον Οικουμενισμόν! Το κείμενον αποτελείται από τριάντα σημεία, αρκετά εκ των οποίων αφορούν εις τον πόλεμον της Μ. Ανατολής και της Ουκρανίας, τον θεσμόν του γάμου, ο οποίος πλήττεται, τας εκτρώσεις, την ευθανασίαν, την πτωχείαν κ.α. Εξ ίσου μέγα μέρος αφορά εις τας σχέσεις με τους Παπικούς.Οι Παπικοί «Εκκλησία»;
  Το κείμενον αρχίζει με την φράσιν «Δια του θελήματος του Θεού και Πατρός… έχουμε συναντηθεί σήμερα στην Αβάνα… ως αδελφοί στην χριστιανική πίστη, δια… να συζητήσουμε τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών». Ήτο θέλημα Θεού η κεκανονισμένη συν­άντησις με τον Αρχιαιρεσιάρχη, όταν γνωρίζωμεν, ήδη από τα χρόνια των Αποστόλων ότι ο Απόστολος Ιωάννης δεν ετόλμησεν ούτε να εισέλθη εις δημόσιον λουτρώνα, όταν είδεν ότι εκεί τυχαίως ήτο ο αιρετικός Κήρυνθος;
  Από που πηγάζει αυτή η αναγνώρισις ότι οι Παπικοί είναι Εκκλησία; Εις την τρίτην και τετάρτην παράγραφον αναφέρει: «καλούμενοι μετά πραΰτητος και φόβου να δώσουμε απολογία ενώπιον του κόσμου περί της εν ημίν ελπίδος (Α´ Πέτρ. 3. 15)… Μετέχουμε της κοινής Παραδόσεως της πρώτης χιλιετίας του χριστιανισμού». Μόνον αγράμματοι (η εις την συγκεκριμένην περίπτωσιν άνθρωποι σκοπιμοτήτων) θα ηδύναντο να συνυπογράψουν την αφελεστάτην θεωρίαν ότι μετέχουν μιας κοινής Παραδόσεως των πρώτων χιλίων ετών και εξ αυτού να συμπεραίνουν ότι Ορθόδοξοι και Παπικοί έχομεν την ιδίαν «ελπίδα». Χωρίζεται η Παράδοσις χρονικώς; Αν ισχυρισθώμεν κάτι τέτοιο τότε είμεθα αδέλφια εις την πίστιν και με τους Εβραίους, εφ᾽ όσον μοιραζόμεθα την κοινήν παράδοσιν της Παλαιάς Διαθήκης, πράγμα άτοπον. 
  Δυστυχώς εις την πέμπτην και έκτην παράγραφον το κείμενον με σαφήνειαν αναδεικνύει την πλάνην, εις την οποίαν περιέπεσεν ο Πατριάρχης: «Διαιρεθήκαμε από πληγές που προκλήθηκαν από παλιές και πρόσφατες διαμάχες, από διαφορές που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, στην κατανόηση και έκφραση της πίστεώς μας στον Θεό… Λυπούμεθα δια την εξαιτίας της ανθρωπίνης αδυναμίας και αμαρτωλότητας απώλεια ενότητας… Η συνάντησή μας ας εμπνεύσει τους ανά τον κόσμο χριστιανούς με ανανεωμένο ζήλο να επικαλούνται τον Κύριο, προσευχόμενοι δια την πλήρη ενότητα των μαθητών Αυτού». Ως είναι καταφανές η αλλοίωσις των δογμάτων χαρακτηρίζεται «διαφορά», ενώ υποβαθμίζεται πλήρως ως μία κακή κληρονομία του παρελθόντος, προϊόν παρανοήσεων! Επιπροσθέτως δεν διευκρινίζεται ποίον βαραίνει η ευθύνη, αλλά είμεθα συνυπόλογοι και οι Ορθόδοξοι εις αυτό! Απηχεί βεβαίως η θέσις προσφάτους δηλώσεις του Πάπα προς τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως ότι αμφότεραι αι «Εκκλησίαι» οφείλουν να ζητήσουν συγγνώμην εις αλλήλους! Η μεγίστη προδοσία όμως είναι η τελευταία φράσις περί μαθητών του Κυρίου: αναγνωρίζονται Ορθόδοξοι και Παπικοί άνευ διακρίσεως ως μαθηταί του Χριστού! Ο υπαινιγμός περί της αληθούς Αποστολικής διαδοχής και στους Παπικούς είναι σαφέστατος!
Άμβλυνσις συνειδήσεων
  Με ποίον τρόπον επιχειρούν να πείσουν τον κόσμον ότι είμεθα όλοι σχεδόν το ίδιο; Πρώτον, εις την εβδόμην παράγραφον αναφέρουν: «οφείλουμε να μάθουμε να καταθέτουμε την συμπεφωνημένη μαρτυρία της αληθείας στους τομείς, όπου αυτή καθίσταται εφικτή και αναγκαία». Δημιουργούν την ψεδαίσθησιν ότι η αλήθεια μπορεί να επιμερίζεται, δηλ. υπάρχουν τμήματα της αληθείας, εις τα οποία συμφωνούμε και τμήματα εις τα οποία δεν συμφωνούμε, οπότε εις εκείνα τα οποία συμφωνούμε δυνάμεθα να έχωμεν κοινήν γραμμήν. Όμως η αλήθεια είναι ενιαία και δεν δύναται να κατατμηθή. Εις την Ορθοδοξίαν το ήθος είναι απόρροια του δόγματος. Εφ᾽ όσον λοιπόν δεν έχομεν κοινόν δόγμα δεν υπάρχει κοινόν ήθος, ούτε κοινή γραμμή, έστω και αν φαντάζη να ομοιάζη, αλλά ο,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός.
   Δεύτερον, εις την ογδόην παράγραφον ισχυρίζονται ότι η Μέση Ανατολή είναι «το έδαφος, απ᾽ όπου άρχισε η εξάπλωση της πίστεώς μας». Προσπαθούν να δημιουργήσουν την αίσθησιν κοινών, καταβολών, κοινής πατρίδος, ενώ παραλλήλως δηλητηριάζουν τον αναγνώστην ανεπαισθήτως ομιλούντες περί «πίστεώς μας». Υποκρύπτεται δια τον μη ειδικόν η θεωρία ότι η πίστις δεν είναι όλα όσα ανεπτύχθησαν εκ των υστέρων, αλλά αρκεί μόνον η ομολογία εις τον Ιησούν Χριστόν, την Σταύρωσιν και την Ανάστασίν Του. Αυτό τεκμηριώνεται με παράδειγμα εις την δωδεκάτην παράγραφον: «Θαυμάζουμε το θάρρος εκείνων, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους, δια να μαρτυρήσουν περί της αληθείας του Ευαγγελίου, προτιμώντας να πεθάνουν παρά να αρνηθούν τον Χριστό. Πιστεύουμε ότι οι μάρτυρες της εποχής μας, προερχόμενοι από διάφορες Εκκλησίες, αλλά τους οποίους ενώνει το κοινό τους μαρτύριο, αποτελούν εχέγγυο δια την ενότητα των χριστιανών». Ποιά είναι η δολιότης του συλλογισμού; Την ελπίδα ότι πιθανόν ο Κύριος θα συγκαταλέξη κάποιους που εμαρτύρησαν εις την Μ. Ανατολήν, εις τους κόλπους Του την ανάγουν εις δεδομένον σημείον φανερώσεως της Μιας Εκκλησίας, δι’ αυτό και αυτοί απ’ όπου και αν προέρχωνται, παραβάλλονται με τους όντως μάρτυρας!
 Οι πραγματικοί στόχοι
 Με τους δύο ανωτέρω τρόπους, αφού έχουν επιτύχει να αμβλύνουν το αίσθημα της ριζικής διαφοράς και να θολώσουν την κρίσιν διατρανώνουν τον σκοπόν τους. Πρώτος σκοπός η οικουμενιστική συμπροσευχή. Εις την ενδεκάτην παράγραφον Πάπας και Πατριάρχης ομολογούν ότι «Αναπέμπουμε τις δεήσεις μας προς τον Χριστό». Από κοινού μακαριώτατε; Συμπροσ­ευχή εις γραπτήν μορφήν; Δεύτερος σκοπός η πανθρησκειακή σύγκλισις. Εις την δεκάτην τρίτην παράγραφον: «Δεν πρέπει οι διαφορετικές προσεγγίσεις των θρησκευτικών αληθειών να κωλύουν τους ανθρώπους διαφορετικών θρησκειών να συνυπάρχουν εν ειρήνη και ομονοία. Στις σημερινές συνθήκες οι θρησκευτικοί ηγέτες επωμίζονται ιδιαίτερη ευθύνη δια την καλλιέργεια στο ποίμνιό τους σεβασμού προς τις πεποιθήσεις εκείνων, οι οποίοι ανήκουν σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις». Άρα υπάρχουν πολλαί αλήθειαι η πολλαί διαφορετικαί αλλά ισότιμοι ερμηνείαι της αληθείας! Σεβασμός και προς τας θρησκείας των δαιμονίων;
  Ποία η βάσις της οικουμενιστικής και πανθρησκειακής συγκλίσεως; Κατά την δεκάτην τετάρτην παράγραφον είναι ο ανθρωπισμός: «Πρεσβεύοντας την υψηλή αξία της θρησκευτικής ελευθερίας… Οι χριστιανικές κοινότητες έχουν αναπτύξει ένα ευρύ φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο, στηρίζοντας πολλαπλώς τους ενδεείς… Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις, όταν οι Ορθόδοξοι και οι Ρωμαιοκαθολικοί εργάζονται χέρι με χέρι. Υπερασπίζονται τις κοινές πνευματικές αρχές της ανθρώπινης κοινωνίας, καταθέτοντας τη μαρτυρία των Ευαγγελικών αξιών». Ο ουμανισμός έχει ανα­χθει εις το ανώτατον κριτήριον, το οποίον κρίνει και την αλήθειαν του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μέλημά τους είναι πλέον όχι η λυχνία, αλλά το μόδιον, ώστε και η λυχνία να υπηρετή τον φωτισμόν του μοδίου. Το Ευαγγέλιον γίνεται υπηρέτης των σχετικών αξιών του ανθρωπισμού. Εφόσον «Είναι εντελώς απαράδεκτες οι προσπάθειες να δικαιολογηθούν οι εγκληματικές πράξεις με επίκληση της θρησκείας. Κανένα έγκλημα είναι δυνατόν να διαπραχθεί εν ονόματι του Θεού», άρα και αι άλλαι θρησκείαι υπηρετούν τας ανθρωπίνους αξίας. Έτσι, δια του επαγωγικού συλλογισμού Ευαγγέλιον, Κοράνιον κ.λπ. καταντούν ισότιμον μέρος του ανθρωπισμού.
  Εντός αυτού του κλίματος αι διαφοραί μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών υποβαθμίζονται έτι περαιτέρω και ωθούνται εις το περιθώριον. Έτσι και η Ουνία δια κοινής συνεναίσεως πρέπει να πάψη να είναι εμπόδιον, ως συνυπογράφουν εις την εικοστήν πέμπτην παράγραφον: «οι εκκλησιαστικές κοινότητες, οι οποίες αναδύθηκαν ως αποτέλεσμα της ιστορίας έχουν δικαίωμα να υπάρχουν και να πράττουν το παν απαραίτητο προς κάλυψη των πνευματικών αναγκών των πιστών αυτών, επιδιώκοντας ειρήνη με τους γείτονες. Οι Ορθόδοξοι και οι Ελληνόρυθμοι Καθολικοί έχουν ανάγκη να συμφιλιωθούν». Αυτό θυμίζει το σχέδιον Ανάν: Από εισβολείς οι έποικοι χαρακτηρίζονται συμπολίται και εις το τέλος απαιτούμεν από τους Κυπρίους να αποδεχθούν να συγκυβερνούν με τους δολοφόνους των πατέρων τους!
Το τελικόν βήμα
  Εφ᾽ όσον λυθή και αυτό περιγράφεται και το τελικόν βήμα ενώσεως με τους Παπικούς εις τας τελευταίας παραγράφους: «οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Ορθόδοξοι καλούνται να συνεργάζονται αδελφικά, δια να κηρύξουν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, δια μία κοινή μαρτυρία της ηθικής αξίας και γνήσιας ελευθερίας του ανθρώπου… εάν σε αυτή την κρίσιμη εποχή μπορέσουμε από κοινού να καταθέσουμε την μαρτυρία του Πνεύματος της αληθείας… Η Υπερ­ευλογημένη Παρθένος Μαρία δια της πρεσβείας Αυτής ενδυναμώνει την αδελφοσύνη των πάντων, όσοι τιμούν Αυτήν, ώστε κατά την ώρα, την οποία ορίσει ο Θεός, να συνα­χθουν αυτοί εν ειρήνη και ομοφροσύνη ως ένας λαός του Θεού». Κοινή μαρτυρία με τους αιρετικούς; Ένας λαός ανεξαρτήτως δόγματος; Η ένωσις θα έλθη άνευ μετανοίας και αποκηρύξεως των αιρετικών θέσεων; Μάλιστα τέτοιος είναι ο βαθμός προδοσίας του Πατριάρχου Μόσχας ώστε να θέτουν αυταί αι δύο παράγραφοι το ζήτημα του Αγίου Πνεύματος και της Υπεραγίας Θεοτόκου, εις τα οποία έχομεν τας δογματικάς διαφοράς, και εκείνος να υπογράφη άνευ επιφυλάξεων!

ΕΔΩ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝΕ ΕΛΛΑΔΑ.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΧΩΡΑ.
Πλημμυρίζει η Βόρειος Ελλάδα από μουσουλμάνους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες: Δύο ολόκληρες πόλεις 10.000 ατόμων εκάστη θα φτιάξει ο Ελληνικός Στρατός στις περιοχές Γιαννιτσών και Κιλκίς για να μείνουν όσο χρειαστεί (πόσο;) οι πρόσφυγες κι οι λάθρο που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, επιβεβαώνοντας για άλλη μια φορά σχετικές πληφορίες για την κατασκευή επιπλέον "Κέντρων Φιλοξενίας"!  Την ανακοίνωση έκανε πριν λίγο ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Π.Καμμένος. Ο Ελληνικός Στρατός θα κατασκευάσει τις νέες μουσουλμανικές πόλεις και τα ερωτήματα που ανακύπτουν πλέον είναι τεράστια και άπτονται της παραμονής της χώρας στον έλεγχο του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού ή θα περιέλθει πλέον σταδιακά ο έλεγχος σε Αραβες ή Αφγανούς μουσουλμάνους;.
Το ότι κατασκευάζονται δύο πόλεις, ακριβώς επάνω στα σύνορα με την Βουλγαρία, λίγα χιλιόμετρα από την συμπαγή βουλγαρική τουρκική μειονότητα και φυσικά την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα με τους εξτρεμιστές να παραμονεύουν, δεν ανησυχεί κανέναν στην κυβέρνηση; Και ποια είναι η θέση των κομμάτων της αντιπολίτευσης; Δέχονται καταστάσεις επιεικώς επικίνδυνες για την ασφάλεια της χώρας;
  Mετά από λίγο η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου, ενέκρινε την κατ' εξαίρεση διάθεση από το Αποθηκευτικό Κέντρο Θεσσαλονίκης 2.058 σκηνών των 6 ατόμων και 500 σκηνών των 4 ατόμων, «προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως προσωρινά καταλύματα φιλοξενίας των μεταναστών και προσφύγων».
   Τις σκηνές θα παραλάβουν οι Ειδικές Δυνάμεις, ενώ οι τις υπόλοιπες μέχρι τα 20.000 θα τις διαθέσει απ'ευθείας ο Στρατός. Αναζητούνται και κοντέϊνερ σε ολόκληρη την χώρα.
 ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ  ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, ΔΗΛΩΝΕΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ,ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ  ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ,ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΝΟΡΑ ...........................
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΓΑΠΗΣΑ ΜΙΑ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΟΛΑ 

ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΕΠΙΣΗΜΑ Ο Π.ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ!!!ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ!!!!

Αυτές είναι οι περιοχές στους νομούς Κιλκίς και Πέλλας που θα οικοδομηθούν οι προσφυγικές πόλεις των 20.000 μουσουλμάνων, ένα μέρος από αυτούς που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, μετά το κλείσιμο των συνόρων των χωρών των δυτικών Βαλκανίων, ένα «σφράγισμα» που συντόνισε η Αυστρία με το Βερολίνο φυσικά να βρίσκεται πίσω απ’όλη αυτή την διαδικασία, αλλά κανείς να μην τολμά να αρθρώσει την πραγματικότητα.
   Οι 20.000 είναι μόνο οι πρώτοι από ένα σύνολο που θα κυμανθεί μετακξύ των 500.000 μουσουλμάνων και του 1.000.000 που θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα.
  Τόσοι αναμένονται σύμφωνα με άριστα πληροφορημένες πηγές των ελληνικών στρατιωτικών Επιτελείων.
  Βέβαια, όπως τόνισε σήμερα ο Π.Καμμένος «Για αυτούς τους 20.000 μετανάστες και πρόσφυγες, όπως έχει δεσμευτεί η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, οι Ένοπλες Δυνάμεις και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα διαμορφώσουμε συνθήκες αξιοπρεπούς παραμονής και φιλοξενίας, σε νέους χώρους που έχουμε βρει κοντά στα σύνορα».
  Οι δύο διαφορετικές πόλεις θα οικοδομηθούν σε τέσσερα αρθρωτά οικιστικά συγκροτήματα στο Κιλκίς και σε μία τοποθεσία κοντά στα Γιαννιτσά.
  Συγκεκριμένα στον παλιό αεροδιάδρομο κοντά στη Νέα Καβάλα, στον παλιό αεροδιάδρομο κοντά στο χωριό Χέρσο, στο παλιό στρατόπεδο Παπαδάκη στο Δροσάτο και στο παλιό στρατόπεδο Κοκκινώρη, κοντά στο χωριό Κεντρικό, όλα στο νομό Κιλκίς.
  Το παλιό στρατόπεδο Φιλιππάκου στα Γιαννιτσά και στην γύρω περιοχή θα φιλοξενήσουν μια μουσουλμανική κωνόπολη 4.000 ατόμων.
  Ενα ζήτημα που υπάρχει είναι αυτό του επιπέδου της ασφάλειας. Οι πόλεις ή τα «camps» που λέει και υπουργός, θα είναι ανοικτού τύπου. Δηλαδή όποιος θέλει θα μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει από αυτό και α πηγαίνει όπου θάλει.
  Οπωσδήποτε, όσο ψύχραιαμα και να το δει κάποιος το ζήτημα, θα υπάρξει ένα θέμα ασφάλειας των γύρω περιοχών. Αντίθετα με τις φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, το 70% είναι άνδρες κάτω των 35 ετών. Και όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες, σίγουρα θα είναι πολύ-πολύ θυμωμένοι που πλήρωσαν στους Τούρκους διακινητές μέχρι και 5.000 δολάρια το κεφάλι και αντί να βρεθούν π.χ. στο Μόναχο, θα βρεθούν στο Κιλκίς ή τα Γιαννιτσά.
  Το ίδιο θα ισχύσει και τια τις επόμενες μάζες προσφύγων και λάθρο που θα εξακολουθήσουν φυσικά να έρχονται, έστω και με μειωμένο ρυθμό λόγω εμπλοκής του ΝΑΤΟ.
  Ας δούμε και μερικά από τα αποσπάσματα της συνέντευξης του υπουργού Εθνικής Αμυνας Π.Καμμένου σήμερα που ανακοίνωσε την έναρξη οικοδόμησης των προσφυγικών «camps» στην Μακεδονία.
  Να σημειώσουμε ότι κατά τον Πάνο Καμμένο, η Ευρώπη έκλεισε τα σύνορα »μετά από την αυθαίρετη απόφαση έξι αστυνομικών διευθυντών να αναιρέσουν την απόφαση των αρχηγών κρατών».
  «Μετά από τη χθεσινή απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής, θα δημιουργήσουμε camp 20.000 θέσεων στη Βόρεια Ελλάδα, κοντά στην Ειδομένη, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών (SIC) και προσφύγων, που έχει δημιουργηθεί μετά από την αυθαίρετη απόφαση έξι αστυνομικών διευθυντών της Ευρώπης (σ.σ.: !!!) να αναιρέσουν την απόφαση των αρχηγών κρατών και να κλείσουν τα σύνορα.
 -Στα δύο relocation centers, στα Διαβατά και στο Σχιστό, έχουμε περίπου 120% επί των δυνατοτήτων μας. Είναι πάρα πολύ μεγάλη η ροή προσφύγων και μάλιστα αυτή τη στιγμή είμαστε σε συνεννόηση με την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία αναλαμβάνει τον καθαρισμό, προκειμένου να δοθούν και κάποια κονδύλια για να υπάρξει και προς την τοπική αυτοδιοίκηση μια ελάφρυνση του κόστους για να ξεκινήσει το θέμα του καθαρισμού.
  -Επειδή βλέπω πολλά ρεπορτάζ που δημιουργούν έναν πανικό, θέλω να θυμίσω ότι το 2011 είχαμε 280.000 μετανάστες και πρόσφυγες, σήμερα έχουμε 20.000.
 ΕΡ. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ: Επειδή τελευταία γίνεται λόγος για το Καστελόριζο που δεχόμαστε εκεί πιέσεις από προσφυγικές ροές. Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα και πως θα το αντιμετωπίσουμε εάν είναι τόσο σοβαρό όσο λέγεται;
Π. ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Οι «τεράστιες πιέσεις» που δεχόμαστε στο Καστελόριζο είναι σήμερα 30 πρόσφυγες ή μετανάστες οι οποίοι πέρασαν. Οι μεγάλες ροές που δεχόμαστε στο σύνολο των τελευταίων 15 μηνών είναι πριν από τέσσερις μέρες όπου σε μια μόνο μέρα πήγαν 300 και την προηγούμενη άλλοι 300 μετανάστες και πρόσφυγες.
 Αυτό έγινε διότι ουσιαστικά οι δουλέμποροι από το βόρειο μέρος του Αιγαίου κατάλαβαν ότι κάτι έχει αλλάξει – και θα σας θυμίσω ότι την πρώτη μέρα άφιξης του ΝΑΤΟ ήταν μηδενικές οι ροές – και προώθησαν προς τα νότια κάποιους μετανάστες και πρόσφυγες. Δεν ήταν όμως τεράστιες οι ροές, δηλαδή στο νησί – επειδή γράφτηκαν διάφορα – μόνο για τρεις ώρες συνυπήρχαν 600 μετανάστες και πρόσφυγες.
 Το πλοίο το οποίο έχει αναλάβει τη συγκοινωνία με το Καστελόριζο έκανε μάλιστα την εξής κίνηση, πήγε στο Καστελόριζο, παρέλαβε τους 300 που ήδη είχαν περάσει την καταγραφή, γύρισε στην Ρόδο τους αποβίβασε και ξαναπήγε την άλλη μέρα στο Καστελόριζο και πήρε τους υπόλοιπους 300.
  Θέλω να πω, δηλαδή, ότι για εμάς το Καστελόριζο είναι σημείο που υπάρχει μια ροή, δεν είναι τεράστια η ροή. Μην κάνουμε και δυσφήμιση στο Καστελόριζο, αρκετά αυτοδυσφημίζονται στην Κω κάποιοι ακραίοι και κάνουν κακό στα νησιά μας.
  Το Καστελόριζο έχει κανονικές ροές, αντιμετωπίζονται άμεσα, ήδη οι 30 που πήγαν σήμερα, κατεγράφησαν και έχουμε στείλει καράβι για να φύγουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δημιουργούμε μια τέτοια εικόνα». Και ο Θεός μαζί μας…
 

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΗΓΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΚΟΠΕΛΟΥ.

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΡΗΓΙΝΟΥ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΚΟΠΕΛΟΥ
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ: Ο Άγιος, που γεννήθηκε στο τέλος του 3ου μ.Χ. αιώνα, καταγόταν από τη Λιβαδειά και ήταν από τη νεότητά του πιστός Χριστιανός, ασκητικός στους τρόπους και ζούσε καθαρή και αγνή ζωή. Ήταν συγγενής του Αγίου Αχιλλίου και βρέθηκε, ως παρατηρητής, καθόσον δεν είχε ακόμα χειροτονηθεί, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (Νίκαια).
 Έζησε την εποχή που βασίλευσαν οι δύο υιοί του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος στην Ανατολή και ο Κώνστας στη Δύση. Ο Κωνστάντιος είχε αποδεχθεί τις αιρετικές αρχές του Αρειανισμού, ενώ ο Κώνστας παρέμεινε πιστός στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Και οι δύο είχαν ως κοινά χαρακτηριστικά της θρησκευτικής τους πολιτικής την καταπολέμηση των ειδώλων και την υπεράσπιση της ενότητας της Εκκλησίας. Αυτή η πολιτική είχε ως συνέπεια τη διεύρυνση της εκκλησιαστικής διάσπασης μεταξύ οπαδών και αντιπάλων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Οι παρεμβάσεις στα εκκλησιαστικά πράγματα υπήρξαν πηγή εντάσεως στις αρειανικές έριδες του 4ου αιώνα. Έτσι ο Άγιος απεστάλη στη Σκόπελο από τον Άγιο Αχίλλιο (Επίσκοπο Λαρίσης), για να ενισχύσει τους εκεί εξόριστους εχθρούς του αρειανιστή Κωνστάντιου και να τους στερεώσει στην ορθόδοξη πίστη.
  Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ: Αργότερα χειροτονήθηκε επίσκοπος Σκοπέλου, πράγμα που προξένησε πάνδημη χαρά στο νησί. Υπό τη νέα του αρχιερατική ιδιότητα συμμετείχε στη Σύνοδο της Σαρδικής (Σόφια) το 347, μαζί με άλλους τριακόσιους αρχιερείς. Η Σύνοδος καταδίκασε επισκόπους υπερασπιστές των κακοδοξιών του Αρείου, που συμμερίζονταν την άποψη ότι ο Ιησούς ήταν ετεροούσιος από τον Πατέρα, και επαναδιατύπωσε το Σύμβολο της Νικαίας («Πιστεύω»). Ο συναξαριστής μας βεβαιώνει για τον καθοριστικό ρόλο της ομιλίας του Αγίου που κατάφερε με πειστικά επιχειρήματα να νικήσει κατά κράτος τα σοφίσματα των αιρετικών.
Ο ΝΕΟΣ ΕΧΘΡΟΣ - ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Στα κατοπινά χρόνια της ποιμαντορίας του Ρηγίνου εμφανίστηκε ένας χειρότερος πειρασμός. Στο θρόνο της Αυτοκρατορίας ανήλθε ο νεοειδωλολάτρης Ιουλιανός ο Παραβάτης (361-3), που προσπάθησε να επαναφέρει τη λατρεία του δωδεκαθέου, χτυπώντας τον Χριστιανισμό, κλυδωνίζοντας πάλι την Εκκλησία του Χριστού. Στη διάρκεια του διωγμού που ακολούθησε, ο έπαρχος της Ελλάδας έφτασε στη Σκόπελο και άρχισε να φονεύει, βασανίζοντας σκληρά, πολλούς Χριστιανούς. Συνέλαβε και τον Άγιο επίσκοπο του νησιού και προσπάθησε αρχικά με κολακείες και υποσχέσεις να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα, έστω προς το θεαθήναι.
Επειδή ο Ρηγίνος αρνήθηκε θαρραλέα, στρατιώτες διατάχθηκαν να τον οδηγήσουν στο χώρο του σταδίου του νησιού όπου ο τύραννος επιχείρησε με άγρια βασανιστήρια, να τον μεταπείσει. Ο έπαρχος, βλέποντας τον Άγιο να μένει στέρεος στην πίστη του και τον πιστό λαό της Σκοπέλου να ενισχύεται από το παράδειγμα του ποιμένα του, διέταξε να το οδηγήσουν στο παλιό γεφύρι της Χώρας Σκοπέλου διατάσσοντας τον αποκεφαλισμό του. Έτσι την 25η Φεβρουαρίου του 362 ο Ρηγίνος αναχώρησε για τις «ουράνιες μονές». Οι πιστοί Σκοπελίτες, την ίδια νύχτα, παρέλαβαν το τίμιο σκήνωμα του Αγίου Επισκόπου τους και το ενταφίασαν μέσα στο δάσος του υπερκείμενου λόφου. Δίπλα από τον τάφο του, ανήγειραν το 1728 μοναστήρι προς τιμήν του Αγίου στον ίδιο λόφο, έξω από τη Χώρα του νησιού (2,5 χιλμ. Ν.Α. της πόλης), στο δρόμο προς τον Αγνώντα, πάνω σε ερείπια βυζαντινού Ναού, ενώ στο σημείο που μαρτύρησε κτίστηκε αγότερα εικονοστάσι για να θυμίζει τα κατορθώματά του (οι ντόπιοι αποκαλούν την περιοχή «Αϊ Ρηγινάκης»).
Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ: Το 1068 ο Νορμανδός Γουλιέλμος της Σικελίας, άρπαξε και μετέφερε το άγιο λείψανο του Ρηγίνου στην Κύπρο. Πολύ αργότερα, το 1740, στάλθηκε από τη Γερουσία της Σκοπέλου στην Κύπρο ο Κων. Χατζής και πήρε από τους Κυπρίους τμήματα του λειψάνου, που εν συνεχεία αποθησαυρίστηκαν στην Μονή Τιμίου Προδρόμου της Σκοπέλου. Μετά τη διάλυση του μοναστηριού, τα λείψανα μεταφέρθηκαν στη Μητρόπολη (Ι. Ν. Χριστού Γεννήσεως).
Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΗ ΣΚΟΠΕΛΟ: Ανήμερα της εορτής του Αγίου, στη Σκόπελο μπορεί κανείς να παρακολουθήσει από κοντά τις λατρευτικές εκδηλώσεις με λιτανεία και την μεγάλη περιφορά του ιερού λειψάνου του Αγίου από το μοναστήρι στους δρόμους της Σκοπέλου μέχρι τον Καθεδρικό Ναό της Γέννησης του Χριστού.
«Χαίροις, της Σκοπέλου λαμπρός πυρσός,
χαίροις, εκκλησίας ωραιότης και στολισμός,
χαίροις ορθοδόξων δογμάτων μυροθήκη,
Ρηγίνε θεοφόρε, πίστεως καύχημα»

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΝΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
ΩΡΑ 05:30Π.Μ.- ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΥ – ΨΑΛΤΗΡΙ – ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Α΄,Γ΄,ΣΤ΄,ΩΡΑΣ
ΩΡΑ 07:00 Π.Μ.- ΟΡΘΡΟΣ  & ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΩΡΑ 04:30 Μ.Μ. – ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Θ΄ΩΡΑΣ – ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
ΤΡΙΤΗ 01/03/2016
ΑΓΑΠΙΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ – ΟΣΙΑΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ
ΩΡΑ 05:30Π.Μ.- ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΥ - ΟΡΘΡΟΣ – ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ & ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΤΡΙΤΗ  ΒΡΑΔΥ 1η ΜΑΡΤΙΟΥ
ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ
ΩΡΑ 06:30 μ.μ. – ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Θ΄ΩΡΑΣ –
ΩΡΑ 06:45 μ.μ.  ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΑΝΑ
ΩΡΑ 07:15 μ.μ. –  ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ   
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ  ΘΕΙΑΣ  ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ
ΩΡΑ 08:00 μ.μ. – ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ –
ΛΙΤΗ - ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ –
ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Και  ΚΟΛΛΥΒΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ 05/03/16 - ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ
ΚΥΡΙΑΚΗ  06\03\2016 – ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ  09\03\2016 –
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 12/03/16  
ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΑΣΚΗΣΕΙ ΛΑΜΨΑΝΤΩΝ
ΑΝΔΡΩΝ & ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ –
 ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ 13/03/16 - ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
 
ἈΡΧΕΤΑΙ Ἡ ἉΓΙΑ &  ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

ΒΑΠΤΙΣΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΗΜΩΝ.

       Η Α΄ και Β΄ Εύρεσης της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. 
    Η τιμία κεφαλή του Αγίου μετά από την αποκεφάλιση του δεν κάηκε. Μετά την αποκεφάλιση του Προδρόμου, η τιμία κεφαλή του δόθηκε σαν δώρο στην Σαλώμη, για τον αμαρτωλό χορό της. Και τελικά εκεί κάπου παραπετάχτηκε από την ασεβέστατη Βασιλική οικογένεια. Αλλού πάλι αναφέρεται ότι η Ηρωδιάδα διέταξε να θάψουν κοντά στα ανάκτορα την τιμία κεφαλή του Προδρόμου και πήγαινε εκεί και καταπατούσε το σημείο της ταφής για να ξεδιψάσει λίγο το Βάρβαρο μίσος της κατά του Αγίου. Η πρώτη εύρεση της έγινε κατά τρόπο θαυματουργικό
    Ο ίδιος ο Πρόδρομος φανέρωσε το μέρος που ήταν η τιμία κεφαλή του σε δύο καλογέρους που πηγαίνανε να προσκυνήσουνε τον Άγιο Τάφο. Την βρήκανε εκεί κοντά στ’ ανάκτορα του Ηρώδη και την περιμαζέψανε με ευλάβεια. Ύστερα την πήρε από τους Μονάχους ένας κεραμέας και την μετέφερε στην Έμεσα. Μετά όμως από το θάνατο του κεραμέα και της αδελφής του, ο πολύτιμος αυτός θησαυρός, η τίμια κεφαλή, πέρασε διαδοχικά από πολλούς ευσεβείς και τελικά έπεσε στα χέρια ενός Αρειανού, ονομαζόμενου Ευσταθίου. Ο αιρετικός λοιπόν αυτός κατοικούσε σ’ ένα σπήλαιο και τα θαύματα που γινότανε με την δύναμη της τιμίας κεφαλής, τις θεραπείες που βλέπανε οι ασθενείς και πολλά άλλα, τα παρουσίαζε σαν θαύματα της αιρέσεως του Αρείου. Τότε όμως απομακρυνθεί από τους Ορθοδόξους από το μέρος εκείνο ο Ευστάθιος και η τιμία κεφαλή του Αγίου, κατά θεία οικονομία έμεινε εκεί στο σπήλαιον. Εκεί λοιπόν την βρήκανε το 431 επί της Βασιλείας του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του μικρού.
        Και αυτή η εύρεσης έγινε υστέρα από αποκαλύψεις και οράματα του θελήματος του Θεού. Την βρήκανε μάλιστα μέσα σε μια υδρία και ο Αρχιμανδρίτης Μάρκελλος με τον Επίσκοπο της Έμεσης Ουράνιο, την φέρανε στην Εκκλησία, όπου έγιναν θαύματα μεγάλα και παράδοξα. Η εύρεσης αυτή γιορτάζεσαι στην Εκκλησία μας στις 24 Φεβρουαρίου. Όπως αναφέρει ο Δοσίθεος η κάρα του τιμίου Προδρόμου φυλάχτηκε με προσοχή. Ο βασιλεύς Ουάλης μάλιστα διέταξε να την πάνε στην Κωνσταντινούπολη. Καθώς δε την μεταφέρανε πάνω σε άμαξα, η άμαξα ξαφνικά σταμάτησε. Τα άλογα δεν προχωρούσανε με κανένα τρόπο. Έτσι υποχρεώθηκαν να την αφήσουν σε κάποια κωμόπολη ονομαζόμενη Κολάου. Εκεί λέγει ο Δοσίθεος, κατέβηκε ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος και πήρε την τιμία κεφαλή στο Βασιλικό αμάξι και την μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη σε μία θέση, που ονομαζόταν Έβδομον. Εκεί ο αυτοκράτορας έκτισε μεγαλοπρεπή Ναό προς τιμήν του Αγίου κι τοποθέτησε την κεφαλή του.
    Αργότερα ένα μέρος από την τιμία κάρα βρισκότανε στο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στο Άγιο Όρος. Το κλέψανε όμως κι είναι άγνωστο που βρίσκεται σήμερα. Ένα μέρος της κάρας βρίσκεται στην Ουγγροβλαχία στο Μοναστήρι Καλούτι. Αυτό όμως αφιερώθηκε στον Πανάγιο Τάφο...

Ο ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΙΕΡΑ - ΤΕΦΡΟΔΟΧΟ.

ΠΑΠΙΚΗ ΚΗΔΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΙΕΡΑ-ΤΕΦΡΟΔΟΧΟ.
ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!!
Ο Ιταλός «Βασιλιάς του Καφέ» κηδεύτηκε σε μια καφετιέρα Renato Bialetti! Ο «Βασιλιάς του Καφέ», ο άνθρωπος που έκανε την οκταγωνική καφετιέρα του εσπρέσο παγκόσμιο σύμβολο και αντικείμενο εμβληματικό για τους λάτρεις της μόκας σε όλο τον κόσμο,κηδεύτηκε την προηγούμενη Δευτέρα σε ένα τέτοιο σκεύος...
   Οι στάχτες του 93χρονου Renato Bialetti τοποθετήθηκαν στο δοχείο μιας μεγάλων διαστάσεων καφετιέρας Moka μετά τον θάνατό του, όπως περιγράφει το CNN.
  Στη νεκρώσιμη ακολουθία που τελέστηκε στη γενέτειρά του, Καζάλε Κόρτε Σέρο, στο Πεδεμόντιο, χοροστάτησε ο τοπικός ιερέας και στη συνέχεια το δοχείο της καφετιέρας με τις στάχτες του Renato μεταφέρθηκε στον οικογενειακό τάφο.
  Όταν ο πατέρας τους πέθανε, τα παιδιά του Alessandra, Antonello και Alfonso τοποθέτησαν τις στάχτες του σε μια εσπρεσιέρα και τη μετέφεραν στη γενέτειρά του, την πόλη Casale Corte Cerro. Εκεί, στην εκκλησία των παιδικών του χρόνων, η καφετιέρα- τεφροδόχος δέχθηκε την ευλογία του ιερέα.
fdhsdgfsdg3
fdhsdgfsdg4

Από ακτίνες.

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ.
 


ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ: Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ
     Στις 23 Φεβρουαρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του αγίου Πολυκάρπου επισκόπου Σμύρνης. Πρόκειται για σπουδαία προσωπικότητα της αρχαίας Εκκλησίας, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των Αποστολικών Πατέρων, δηλαδή των διαδόχων επισκόπων των αγίων Αποστόλων.
     Γεννήθηκε το 80 μ. Χ. στη Μ. Ασία από τους ευσεβείς γονείς του Παγκράτιο και Θεοδώρα, οι οποίοι είχαν μαρτυρήσει για την πίστη τους στο Χριστό. Διατέλεσε μαθητής του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο οποίος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Μ. Ασία. Βαπτίστηκε μικρός και αφιέρωσε τη ζωή του στο Χριστό. Λίγο πριν το θάνατό του ο επίσκοπος Σμύρνης άγιος Βουκόλος, τον χειροτόνησε διάδοχό του, διότι έβλεπε στο πρόσωπό του την αρετή και την αγιότητά.
      Η μακρά επισκοπική του διακονία σφραγίστηκε από την αγία βιωτή του και τη θέρμη του για την Εκκλησία. Ως πιστός μαθητής του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, αναδείχτηκε ένας μεγάλος θεολόγος της αρχαίας Εκκλησίας, ώστε η φήμη του έφτασε σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες και ως τη μακρινή Ρώμη.
   Ο άγιος Πολύκαρπος κλήθηκε να διαχειριστεί μια σοβαρή διαμάχη, η οποία είχε ξεσπάσει το 2ο μ. Χ. αιώνα στην Εκκλησία, τον εορτασμό του Πάσχα. Όπως είναι γνωστό, τον χρόνο εορτασμού του Πάσχα καθόρισε η Α Οικουμενική Σύνοδος το 325. Μέχρι τότε οι τοπικές Εκκλησίες το εόρταζαν σύμφωνα με τη δική τους παράδοση. Οι Εκκλησίες της Μ. Ασίας το εόρταζαν στις 14 του εβραϊκού μήνα Νισσάν. Οι Χριστιανοί της Δύσης το εόρταζαν μια οποιαδήποτε Κυριακή, μετά την εαρινή ισημερία. Το γεγονός αυτό προκάλεσε σοβαρή έριδα και απειλούσε με σχίσμα στη νεαρή Εκκλησία. Γι’ αυτό ο άγιος Πολύκαρπος πήγε στη Ρώμη, όπου συζήτησε με τον επίσκοπο Ανίκητο. Με την αγιότητα και τη σοφία, που τον διέκρινε, διευθέτησε το ζήτημα και ειρήνευσε η Εκκλησία του Χριστού.
      Ως ζηλωτής επίσκοπος κατόρθωσε να προσελκύσει στην Εκκλησία μέγα πλήθος ειδωλολατρών, και να μεταστρέψει πάμπολλους αιρετικούς, ιδίως από τις ομάδες των Γνωστικών, που ταλαιπωρούσαν την Εκκλησία της Ασίας το 2ο αιώνα. Ιδιαίτερα αγωνίστηκε κατά της αιρέσεως του Μαρκίωνα, η οποία κυριαρχούσε στην περιοχή του. Σε κάποια συνάντησή τους τον ρώτησε ο αιρεσιάρχης αν τον γνωρίζει και ο άγιος Πολύκαρπος του απάντησε: σε γνωρίζω ως πρωτότοκο του σατανά!
      Ο άγιος Πολύκαρπος συνδεόταν με βαθιά φιλία με τον άλλον μεγάλο αποστολικό πατέρα, τον άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο, του οποίου υπήρξε συμμαθητής κοντά στον ευαγγελιστή Ιωάννη. Όταν ο άγιος Ιγνάτιος συνελήφθη και οδηγείτο στη Ρώμη να μαρτυρήσει, ο άγιος Πολύκαρπος κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να τον απελευθερώσει. Μάλιστα σώζεται και μια επιστολή του προς τους Χριστιανούς των Φιλίππων της Μακεδονίας, όπου τους επαινεί για την αγάπη και τη φιλοξενία που υπέδειξαν στον άγιο Ιγνάτιο, όταν δέσμιος πέρασε από την πόλη τους.
     Οι φανατικοί ειδωλολάτρες της Μ. Ασίας βλέποντας την πίστη τους να μαραζώνει και την Εκκλησία του Χριστού να  αυξάνεται με καταπληκτική ορμή, παρ’ όλους τους σκληρούς διωγμούς Της, μισούσαν θανάσιμα τους Χριστιανούς. Τα αδίστακτα και σκοταδιστικά τους ιερατεία, τα οποία έβλεπαν να εγκαταλείπονται τα «ιερά» τους και οι δεισιδαίμονες τελετές τους, κήρυξαν τον πόλεμο κατά των Χριστιανών, διότι θίγονταν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Παρουσιάζονταν στους ρωμαίους διοικητές και τους απάγγειλαν απίστευτες συκοφαντίες, ώστε να σύρονται στα μαρτύρια και να οδηγούνται στο θάνατο χιλιάδες Χριστιανοί.
        Ιερείς των ειδώλων συκοφάντησαν και τον άγιο Πολύκαρπο στον ανθύπατο Στάτιο Κοδράτο, ως υποκινητή ομάδας Χριστιανών από τη Φρυγία να αρνηθούν να
θυσιάσουν στα είδωλα και να θανατωθούν. Οι πιστοί της Σμύρνης σκέφτηκαν να φυγαδεύσουν τον αγαπημένο τους επίσκοπο, αλλά εκείνος αρνήθηκε, λέγοντας πως ο θάνατός του θα δώσει νέα δύναμη στην Εκκλησία και τους Χριστιανούς.
     Ο άγιος, γέρος όντας, συνελήφθηκε το 167 μ. Χ. και οδηγήθηκε μπροστά στον ρωμαίο ανθύπατο, ο οποίος τον διέταξε να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο άγιος Πολύκαρπος με γαλήνιο και ήρεμο ύφος του απάντησε: «ογδόντα έξι ολόκληρα χρόνια υπηρετώ τον Κύριό μου Ιησού Χριστό, ο Οποίος με ευεργετεί, χωρίς να με προδώσει, εγώ γιατί να Τον προδώσω»; Οι ειδωλολάτρες δήμιοί του έτριζαν τα δόντια τους από θυμό και οργή για το θάρρος και τον ηρωισμό του γέροντος επισκόπου. Ο φανατικός ανθύπατος έδωσε εντολή να τον ρίξουν στη φωτιά για να καεί ζωντανός για παραδειγματισμό. Αλλά ρίχνοντάς τον στο πυρακτωμένο καμίνι συνέβη το απροσδόκητο: οι φλόγες άλλαζαν πορεία, χωρίς να αγγίζουν και να καίνε το σώμα του Μάρτυρα! Τότε ένας από τους δημίους έβγαλε το ξίφος του και αποκεφάλισε τον άγιο! Οι Χριστιανοί της Σμύρνης συνέλεξαν τα τίμια λείψανα του Μάρτυρα επισκόπου τους και τα φύλαξαν ως «λίθων πολυτίμων πολυτιμότερα», σύμφωνα με το «Μαρτύριον του αγίου Πολυκάρπου», την εξιστόρηση του μαρτυρίου του, από άγνωστο συγγραφέα, ένα σπουδαιότατο πρωτοχριστιανικό κείμενο, το οποίο μας έχει διασωθεί.
      Ο άγιος Πολύκαρπος επίσκοπος  Σμύρνης, ο μεγάλος Αποστολικός Πατέρας, εκφράζει τη γνήσια αποστολική παράδοση της Εκκλησίας μας. Ταυτόχρονα λαμπρύνει, με το ηρωικό του Μαρτύριο, την χορεία των εκατομμυρίων πιστών, οι οποίοι επισφράγισαν με το αίμα τους την αληθινή πίστη και απέδειξαν με τον ηρωισμό τους, πως ο Χριστός μας, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ήρθε στον κόσμο να διαλύσει τα μαύρα σκοτάδια του εφιαλτικού προχριστιανικού παρελθόντος και να χαρίσει τη σωτηρία σε όποιον θέλει να σωθεί!    

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ.

Σχόλιο για την κοινή διακήρυξη του Πάπα και
του Πατριάρχη Μόσχας στην Κούβα
“Οι περισσότεροι παρατηρητές της συνάντησης του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου με τον πάπα Φραγκίσκο, στην Κούβα την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016, επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους σε πολιτικά, ηθικά ή άλλα δευτερεύοντα ζητήματα - μηνύματα της ιστορικής αυτής προσέγγισης. Για τον Ορθόδοξο παρατηρητή ωστόσο, ένα είναι το πρωτεύον θέμα: οι συνέπειες της κοινής δήλωσης τους, σε ο,τι αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία.Από το ύφος και τη λεκτική διατύπωση του ανακοινωθέντος συνάγεται ότι το Βατικανό συνέταξε την αρχική μορφή της κοινής δήλωσης του πάπα και του Πατριάρχη Μόσχας, η δε Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έκανε τις διορθώσεις (χαρακτηριστικό παράδειγμα η φράση: «πλήρης ενότητα»). Οι «συνθηματικές» φράσεις της νέας εκκλησιολογίας της Β’ Βατικανής Συνόδου είναι προφανείς σε πολλά σημεία του κειμένου. (Αν είχε γραφεί από εκπρόσωπο της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η υιοθέτηση της νέας εκκλησιολογίας στη Μόσχα έχει προχωρήσει περισσότερο απ’ ότι αρχικά θεωρήθηκε).
Παρακάτω επισημαίνω ορισμένες φράσεις και προτάσεις της κοινής δήλωσης, που θα μπορούσαν να θυμίζουν τη νέα εκκλησιολογία της Β’ Βατικανής Συνόδου (και οι οποίες μπορούν να ερμηνευτούν ως συνεπείς προς αυτήν).
Δείτε ιδίως τις λέξεις με πλάγια γράμματα (italics) :
1. «συναντηθήκαμε ως αδελφοί στη Χριστιανική πίστη»
2. «για να συζητήσουμε τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών»
3. «μοιραζόμαστε την ίδια πνευματική Παράδοση της πρώτης χιλιετίας του Χριστιανισμού»
4. «να προσευχηθούμε στον Κύριο με ανανεωμένο ζήλο για την πλήρη ενότητα όλων των μαθητών Του»
5. «Πιστεύουμε ότι αυτοί οι μάρτυρες της εποχής μας, οι οποίοι ανήκουν σε διάφορες Εκκλησίες, αλλά όμως είναι ενωμένοι δια των κοινών παθημάτων τους, αποτελούν εγγύηση της ενότητας των Χριστιανών»
6. «Οι Ορθόδοξοι και οι Καθολικοί είναι ενωμένοι όχι μόνον διαμέσου της Παραδόσεως που μοιράζονται, της Εκκλησίας της πρώτης Χιλιετίας, αλλά επίσης δια της αποστολής τους: να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού στον σημερινό κόσμο». Αυτή η αποστολή… αποκλείει κάθε μορφή προσηλυτισμού. Δεν είμαστε ανταγωνιστές, αλλά αδελφοί και η αντίληψη αυτή πρέπει να καθοδηγεί τις κοινές μας ενέργειες, καθώς και εκείνες που απευθύνονται προς τον έξω κόσμο. Προτρέπουμε τους Καθολικούς και τους Ορθοδόξους σε όλες τις χώρες να…. ομοφρονούν μεταξύ τους (τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν -Ρωμ. 15,5). Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να γίνει δεκτό να χρησιμοποιούνται αναξιόπιστα μέσα για την προσέλκυση πιστών από μία Εκκλησία σε μία άλλη…»
7. «Οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι καλούνται να εργαστούν μαζί, αδελφικά, για την κήρυξη του Ευαγγελίου της σωτηρίας, για τη συμμαρτυρία ως προς την ηθική αξιοπρέπεια και την αυθεντική ελευθερία του προσώπου, ώστε ο κόσμος να πιστέψει…»
8. «Εν πολλοίς, το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητά μας να δώσουμε από κοινού μαρτυρία για το Πνεύμα της Αληθείας, στους δύσκολους αυτούς καιρούς».
Πιστεύουμε ότι, η τελευταία αυτή φράση και η αναφορά του κειμένου της δήλωσης στην «πλήρη ενότητα» αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας απομάκρυνσης από την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία.
Σημ. Για το πλήρες κείμενο της κοινής δήλωσης (στα αγγλικά), βλ.http://www.pravoslavie.ru/english/90633.htm
Για περισσότερα στοιχεία σχετικά με τη νέα εκκλησιολογία της Β’ Βατικανής Συνόδου, από μια Ορθόδοξη οπτική, βλ. https://uncutmountainpress.com/…/the-ecclesiological-renov…/)

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ & ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ ΔΑΜΙΑΝΟΥ,ΔΟΜΕΤΙΟΥ & ΙΑΚΩΒΟΥ
ΤΩΝ ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΩΝ.
Μεταξύ των Οσίων, οι οποίοι ασκήθηκαν και αγίασαν στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και στο απέναντι βουνό της Σαμαρείας, εξέχουσα θέση κατέχει και ο μυροβλύτης Άγιος Δαμιανός.
    Υπήρξε σύγχρονος και φίλος του Οσιου Κοσμά του Ζωγραφίτου, που άκουσε από τη Θεοτόκο ότι πρέπει να φυλαχθούν από τους εχθρούς Αυτής και του Υιού Της, τους Λατίνους και τους λατινόφρονες.
   Ο Όσιος Δαμιανός πόθησε εξ απαλών ονύχων το χρηστό ζυγό του Κυρίου, ήλθε στο Άγιον Όρος και κατοίκησε στη Μονή του Εσφιγμένου. Υποτάχθηκε στον ηγούμενο και την αδελφότητα με όλην του την ψυχή. Με τόση προθυμία, ζήλο και ευλάβεια διήνυε το στάδιο της μοναχικής ζωής, ώστε σε λίγο καιρό ξεπέρασε όλους τους Μοναχούς στην αρετή. Όλοι τον θαύμαζαν και προσέβλεπαν σε αυτόν ως πρότυπο μοναδικής πολιτείας και υπόδειγμα διαγωγής.
Φλεγόμενος όμως από θείο έρωτα και ποθώντας να συνομιλεί με τον Θεό αδιαλείπτως, παρακαλούσε τον ηγούμενο να του επιτρέψει να κατοικήσει μόνος του. Έλαβε την ευλογία από τον ηγούμενο και κατοίκησε στο βουνό της Σαμαρείας. Πρώτη του φροντίδα ήταν να βρεί έμπειρο πνευματικό πατέρα και διδάσκαλο γιά να διδαχθεί την τέχνη των τεχνών και επιστήμη των επιστημών, την μοναδική πολιτεία. Όταν με την βοήθεια του Θεού βρήκε πνευματικό, υποτάχθηκε σε αυτόν όπως στο Χριστό και εμπιστεύθηκε σ' αυτόν τη φροντίδα και της ψυχής και του σώματός του. Διδασκόταν απ' αυτόν πώς να αντιτάσσεται στις προσβολές των δαιμόνων και τις ποικίλες παγίδες του διαβόλου, έγινε δοκιμότατος μοναχός και έφθασε σε θείο έρωτα, ώστε να μην αισθάνεται τους κόπους, διότι ο θείος έρωτας δίνει φτερά στην ψυχή και όχι μόνο τους κόπους δεν λογαριάζει κανείς, αλλά και δάκρυα πολλά φέρνει στην ενθύμηση του αγαπωμένου γλυκυτάτου Ιησού Χριστού. Επειδή λοιπόν είχε ο άγιος το θείο έρωτα, ουδέποτε στερήθηκε τα δάκρυα.
Ποιός να διηγηθεί τις αρετές και τους αγώνες του Οσίου, την ολονύκτια στάση, τα συνεχή δάκρυα, τη σκληραγωγία του σώματος, την ανεξάλειπτη μνήμη του θανάτου, την προς τον Θεό και τον πλησίον αγάπη, την αδιάλειπτη από καρδίας ευχή, την οποία είχε έργον ακατάπαυστο από τη νεότητα μέχρι το τέλος της ζωής του; Γι' αυτά τον αγάπησε ο Θεός και σκήνωσε σ' αυτόν η χάρις της Αγίας Τριάδος.
   Από το εξής θαύμα καταλαβαίνει κανείς σε ποιό μέτρο έφθασε: Μία ημέρα πήγε ο Όσιος στο φίλο του Όσιο Κοσμά τον Ζωγραφίτη, αλλά δεν τον βρήκε και τον περίμενε έως ότου νύχτωσε.
  Όταν ήλθε ο Όσιος Κοσμάς, αφού συνομίλησαν, θέλησε ν' αναχωρήσει, εν τω μεταξύ όμως σκοτείνιασε και άρχισε να βρέχει. Ο φίλος του τον εμπόδιζε ν'αναχωρήσει, αλλ' επειδή ο ευλογημένος είχε εντολή από τον Γέροντά του να μη κοιμάται ποτέ εκτός του κελλιού του, πήρε το δρόμο της επιστροφής. Ήταν όμως τόσο το σκοτάδι και ραγδαία η βροχή, ώστε δεν γνώριζε πού βρίσκεται και πού πηγαίνει. Μη γνωρίζοντας τι να κάνει, προσευχήθηκε προς τον Θεό λέγοντας «Κύριε, σώσε με, χάνομαι». Και αμέσως, ω του θαύματος! βρέθηκε μπροστά στο κελλίο του. Όταν ήλθε ο καιρός να απέλθει προς τον Κύριο, θέλοντας ο Θεός να τον δοξάσει και μετά την κοίμησή του, ευδόκησε να αναδίδει ο τάφος του τόση πολλή και άρρητη ευωδία γιά σαράντα μέρες, ώστε να την αισθάνονται οι πατέρες, οι οποίοι βρίσκονταν στο Μοναστήρι σε απόσταση ενός μιλίου και περισσότερο. Ο Όσιος Δαμιανός κοιμήθηκε το 1280 και η μνήμη του τελείται στις 23 Φεβρουαρίου.
http://www.esfigmenou.gr

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΛΟΓΟΙ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ.

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
   Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής απαριθμεί πέντε αιτίες για τις οποίες παραχωρεί ο Θεός τη δυνατότητα στον διάβολο να πολεμά τους ανθρώπους:
 Πρώτη αιτία, είναι για να μάθουμε να διακρίνουμε την αρετήν από την κακίαν μέσα από την εμπειρία αυτού του πολέμου.
Δεύτερη αιτία, είναι για να «εξαναγκαστούμε» τρόπον τινά, να προσκολληθούμε με βεβαιότητα και ακλόνητα στην αρετή.
  Τρίτη αιτία, για να μην υπερηφανευόμαστε όταν προκόπτουμε στην αρετή, αλλά να συνειδητοποιήσουμε εκ της εμπειρίας του πνευματικού αυτού αγώνα ότι κάθε προκοπή είναι δωρεά του Θεού.
  Τέταρτη αιτία, για να ταπεινωθούμε και για να συνειδητοποιήσουμε και μισήσουμε και ομολογήσουμε (εξομολόγησις) και εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες μας, που γίνονται αιτία πειρασμών.
Πέμπτη αιτία, για να μην ξεχάσουμε την ιδική μας ασθένεια και την του Θεού δύναμη, όταν προοδεύοντας στον πνευματικό αγώνα αξιωθούμε και φθάσουμε σε κάποιαν αρετή. Μέσα στις πιο πάνω αιτίες διαφαίνεται η Αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπον. Ας μην ξεχνούμε ότι και οι θλίψεις και οι πειρασμοί είναι δώρα της φιλανθρωπίας του Θεού γιατί μέσα στις δοκιμασίες αυτές μπορούμε -αν το θελήσουμε- να συναντήσουμε τον πάσχοντα και σταυρωμένο Χριστό μας, και Αυτός θα μας αναστήση στην αιώνια ζωή.
   Σε τελευταία ανάλυση, ο διάβολος με όλα τα τεχνάσματά του και παρ’όλες τις μηχανουργίες του εναντίον μας,εν τούτοις αυτοκαταστρέφεται και θριαμβεύει η θεία φιλανθρωπία!Όπως η σταυρική παγίδα, που έστησεν ο διάβολος στον Χριστόν, απέβη τελικά η συντριβή του ίδιου του διαβόλου και η νίκη του Ιησού, (για αυτό και ο Σταυρός είναι από τότε το φοβερότερον όπλο κατά του διαβόλου), έτσι και κάθε παγίδα που στήνει ο διάβολος και σε μας, μπορεί να αποβή ήττα του Σατανά και αφορμή για τη σωτηρία μας. Με μίαν όμως απαραίτητη προϋπόθεση: ότι θα αντιμετωπίζουμε τους εκάστοτε πειρασμούς με κόψιμο του δικού μας θελήματος (δηλαδή του εγωισμού μας) και υπακοή «άνευ όρων» στο θέλημα του Θεού.
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής