ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΛΑΜΨΑΚΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
Γενικά για τη ζωή του
Ο Όσιος Παρθένιος γεννήθηκε το 318, στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου στη Μελιτούπολη της Μ. Ασίας κι ο πατέρας του, πού ήταν διάκονος, λεγόταν Χριστόδουλος. Ο Παρθένιος
δεν αξιώθηκε να μάθει πολλά γράμματα, γι’ αυτό ακροαζόταν με ζήλο την Αγία Γραφή κι έτσι απέκτησε τη Θεία Χάρη να κάνει πράξεις γεμάτες καλοσύνη σε φτωχούς. Για να εκτελέσει λοιπόν τη φιλανθρωπία του επισκεπτόταν συχνά τη λίμνη της πόλης του, ψάρευε εκεί και τα ψάρια πού έπιανε, δεν τα έτρωγε ο ίδιος, αλλά τα πωλούσε στην αγορά και με τα χρήματα πού κέρδιζε, βοηθούσε τους φτωχούς.
Ο επίσκοπος Μελιτουπόλεως Φιλητός, όταν έμαθε την πλούσια δράση του Παρθενίου, κάλεσε κοντά του τον ταπεινό νέο και τον παρεκάλεσε να γίνει ιερέας, αλλ’ αυτός δίσταζε,γιατί γνώριζε πόσο βαρύ ήταν το έργο της ιερωσύνης. Ο επίσκοπος όμως επέμενε και τότε ο Παρθένιος αναγκάσθηκε να υποχωρήσει. Αφού απέκτησε πια τον βαθμό του πρεσβυτέρου, επιτελούσε σχεδόν καθημερινά πολλά θαύματα, γιατί ο Θεός του έδωσε τη Θεία Χάρη να θεραπεύει τους πάσχοντες.
Ο Παρθένιος Επίσκοπος
Ο Παρθένιος επιτέλεσε πολλά θαύματα και διαδόθηκε η φήμη του παντού, ώστε ο Μητροπολίτης Κυζίκου Ασχόλιος θεώρησε σκόπιμο να τον χειροτονήσει Επίσκοπο Λαμψάκου, διότι ήθελε να σώσει την πόλη αυτή απ’ την ειδωλολατρία. Ο Παρθένιος στη νέα θέση του επέδειξε μεγάλη δραστηριότητα και με τις προσευχές, νηστείες, νουθεσίες και θαύματα, έπεισε τον λαό της πόλης ν’ αποστραφεί το ψέμα και ν’ αγαπήσει την αλήθεια. Ο Όσιος όμως δεν ικανοποιήθηκε μ’ όλη αυτή τη δράση του, γιατί θερμή επιθυμία του ήταν να καταστρέφει τους ναούς των ειδώλων και να κτίσει σύντομα μεγαλοπρεπείς εκκλησιές προς τιμή του Σωτήρος. Πριν όμως από τέτοιο σοβαρό διάβημα, θεώρησε φρόνιμο και ζήτησε προσωπικά τη συγκατάθεση του Μ. Κωνσταντίνου. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας όχι μόνον του παρεχώρησε την άδεια πού ζήτησε, αλλά διέθεσε για τους σκοπούς του άφθονο χρυσάφι για να εκτελέσει ότι επιθυμούσε. Χάλασε τότε στην Κύζικο όλους τους βωμούς και έκτισε μεγαλοπρεπή ναό προς τιμή του Παντοκράτορα.
Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας, για να μπορέσει να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου.
δεν αξιώθηκε να μάθει πολλά γράμματα, γι’ αυτό ακροαζόταν με ζήλο την Αγία Γραφή κι έτσι απέκτησε τη Θεία Χάρη να κάνει πράξεις γεμάτες καλοσύνη σε φτωχούς. Για να εκτελέσει λοιπόν τη φιλανθρωπία του επισκεπτόταν συχνά τη λίμνη της πόλης του, ψάρευε εκεί και τα ψάρια πού έπιανε, δεν τα έτρωγε ο ίδιος, αλλά τα πωλούσε στην αγορά και με τα χρήματα πού κέρδιζε, βοηθούσε τους φτωχούς.
Ο επίσκοπος Μελιτουπόλεως Φιλητός, όταν έμαθε την πλούσια δράση του Παρθενίου, κάλεσε κοντά του τον ταπεινό νέο και τον παρεκάλεσε να γίνει ιερέας, αλλ’ αυτός δίσταζε,γιατί γνώριζε πόσο βαρύ ήταν το έργο της ιερωσύνης. Ο επίσκοπος όμως επέμενε και τότε ο Παρθένιος αναγκάσθηκε να υποχωρήσει. Αφού απέκτησε πια τον βαθμό του πρεσβυτέρου, επιτελούσε σχεδόν καθημερινά πολλά θαύματα, γιατί ο Θεός του έδωσε τη Θεία Χάρη να θεραπεύει τους πάσχοντες.
Ο Παρθένιος Επίσκοπος
Ο Παρθένιος επιτέλεσε πολλά θαύματα και διαδόθηκε η φήμη του παντού, ώστε ο Μητροπολίτης Κυζίκου Ασχόλιος θεώρησε σκόπιμο να τον χειροτονήσει Επίσκοπο Λαμψάκου, διότι ήθελε να σώσει την πόλη αυτή απ’ την ειδωλολατρία. Ο Παρθένιος στη νέα θέση του επέδειξε μεγάλη δραστηριότητα και με τις προσευχές, νηστείες, νουθεσίες και θαύματα, έπεισε τον λαό της πόλης ν’ αποστραφεί το ψέμα και ν’ αγαπήσει την αλήθεια. Ο Όσιος όμως δεν ικανοποιήθηκε μ’ όλη αυτή τη δράση του, γιατί θερμή επιθυμία του ήταν να καταστρέφει τους ναούς των ειδώλων και να κτίσει σύντομα μεγαλοπρεπείς εκκλησιές προς τιμή του Σωτήρος. Πριν όμως από τέτοιο σοβαρό διάβημα, θεώρησε φρόνιμο και ζήτησε προσωπικά τη συγκατάθεση του Μ. Κωνσταντίνου. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας όχι μόνον του παρεχώρησε την άδεια πού ζήτησε, αλλά διέθεσε για τους σκοπούς του άφθονο χρυσάφι για να εκτελέσει ότι επιθυμούσε. Χάλασε τότε στην Κύζικο όλους τους βωμούς και έκτισε μεγαλοπρεπή ναό προς τιμή του Παντοκράτορα.
Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας, για να μπορέσει να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου.
Διάφορα περιστατικά της ζωής του
α) Ο φιλάργυρος Μητροπολίτης
Κάποτε ο Παρθένιος, ενώ βρισκότανε στην Ηράκλεια της Θράκης, του συνέβηκε το παρακάτω περιστατικό. Ο Μητροπολίτης της πόλης ήταν βαριά άρρωστος και παρακάλεσε
τον Όσιο να τον επισκεφθεί. Μόλις εκείνος αντίκρυσε τον άρρωστο, αντιλήφθηκε πώς η αρρώστια του προερχόταν απ’ τη φιλαργυρία του, πού τον έκαμνε να αδικεί τους φτωχούς.
Ο Παρθένιος τότε του τόνισε ότι η αρρώστια του ήταν ψυχική, γιατί αδίκησε τους φτωχούς κι ο μόνος τρόπος για να θεραπευθεί η ψυχή του ήτο να πληρώσει όσα όφειλε στους φτωχούς, όποτε και το σώμα του θα θεραπευόταν. Ο Μητροπολίτης τότε αναγκάστηκε να ομολογήσει το αμάρτημα πού διέπραξε και αφού κάλεσε τον οικονόμο και επίτροπο του, τον πρόσταξε να δώσει το χρυσάφι και αργύριό του στον Όσιο. Ο Παρθένιος δεν δέχθηκε όμως το ποσό αυτό και συμβούλευσε τον Μητροπολίτη να το διαθέσει ο ίδιος, μοιράζοντάς το στους φτωχούς. Έτσι με την ενέργειά του αυτή, ο Μητροπολίτης θεραπεύθηκε ολότελα, τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα του.
β) Ο παραλυτικός της Ηράκλειας
Όταν ο Παρθένιος βρισκότανε στην Ηράκλεια της Θράκης, είδε έναν παραλυτικό και σαν πονετικός πού ήταν, τον πλησίασε για να τον παρηγορήσει. Πήγε λοιπόν κοντά στον άρρωστο κι αφού προσευχήθηκε γονατιστός στον Κύριο, άλειψε με λάδι τα ακίνητα μέλη του. Τότε ο άρρωστος αμέσως έγινε υγιής κι αφού στάθηκε στα πόδια του πήρε τον δρόμο για το σπίτι του.
γ) Το άκαρπο χωράφι
Βλέποντας αυτό το θαύμα και άλλα ακόμα ο Αρχιδιάκονος της Εκκλησίας Υπατιανός, παρουσιάστηκε δακρύζοντας στον Όσιο και τον παρακάλεσε, αν μπορούσε, να επισκεφθεί
το χωράφι του και να το ευλογήσει ώστε να καρποφορήσει, γιατί το έσπειρε και δεν βλάστησε. Ο καλός Παρθένιος πήγε πραγματικά στο άγονο χωράφι και με δάκρυα στα μάτια προσευχήθηκε στον Θεό να στείλει στο χωράφι εκείνα την κατάλληλη υγρασία. Αμέσως ο ουρανός συννέφιασε και άρχισε να πέφτει ραγδαία βροχή.
Ο Παρθένιος πέρασε εκείνη τη νύχτα στο σπίτι του Αρχιδιάκονου και όταν ξημέρωσε τον συμβούλευσε να προσέχει να μην πάθει τα ίδια πού υπόφερε ο Μητροπολίτης του από
τη φιλαργυρία, γιατί τη νύχτα τον πληροφόρησε ο Θεός, πώς σε λίγες μέρες θα χειροτονείτο επίσκοπος κι έπρεπε να ελεεί τους φτωχούς, επειδή η ελεημοσύνη εκτιμάται πιο πολύ απ’ όλες τις αρετές από τον Παντοδύναμο. Αφού άκουσε όλ’ αυτά, ο Υπατιανός υποσχέθηκε πώς θα τηρούσε τις εντολές του, παρακάλεσε όμως τον Παρθένιο να επισκεφθεί κάποιο άλλο χωράφι και αμπέλι του για να δώσει κι εκεί την ευλογία του.Ο Όσιος όταν είδε το χωράφι άσπαρτο απόρησε και τον ρώτησε, γιατί δεν το έσπειρε, αλλά ο Αρχιδιάκονος δακρύζοντας του ομολόγησε πώς το έσπειρε, αλλ’ από τις αμαρτίες του δεν έβρεξε για να φυτρώσει. Συμπλήρωσε ακόμα, πώς όταν έλθει καλή χρονιά η παραγωγή του φθάνει τα χίλια μόδια, ενώ τώρα δεν πήρε τίποτα. Ο Όσιος τότε του έδωσε παρηγοριά και θάρρος και τον διαβεβαίωσε πώς όλα μπορούσαν να γίνουν, γιατί τώρα ο Κύριος, θα το ευλογούσε και θα έκαμνε πάλι χίλια μόδια. Τον συμβούλευσε όμως, όταν το θέρος μαζέψει τον καρπό του χωραφιού να τον αλωνίσει χωριστά και τότε μετρώντας τον, θα βρει πώς πάλιν θα έχει μαζέψει χίλια μόδια.Επισκέφθηκε μετά το αμπέλι του πού ήταν κι αυτό κατάξηρο απ’ την αναβροχιά και του είπε να μη λυπάται, γιατί θα πάρει κι αυτό πολλή ευλογία απ’ τον Θεό πού είναι σπλαχνικός. Σε λίγες μέρες ο Παρθένιος επισκέφθηκε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας και του ανακοίνωσε πώς το θέλημα του Θεού πού του φανέρωσε, ήταν να γίνει μετά το θάνατο του διάδοχος του ο Αρχιδιάκονός του Υπατιανός.
Ο Υπατιανός Επίσκοπος
Παρθένιος φεύγοντας από την Ηράκλεια της Θράκης έφθασε με πλοίο στην Λάμψακο. Στο διάστημα αυτό απέθανε ο Επίσκοπος Ηρακλείας και στη θέση του χειροτονήθηκε ο Αρχιδιάκονός του Υπατιανός, όπως προφήτευσε ο Όσιος. Ο Υπατιανός όταν έφθασε ο καιρός του θερισμού θυμήθηκε όσα του είπε ο Παρθένιος κι αφού μάζεψε τον καρπό του μεγάλου χωραφιού χωριστά και αφού τον αλώνισε, τότε βρήκε πώς πήρε σωστά χίλια μόδια. Ακόμα δε, πήρε και πολλά σταφύλια απ’ το αμπέλι του, πού το κρασί του ήταν εξαίρετο. Ο Υπατιανός λοιπόν πού ήταν καλού χαρακτήρος, θέλοντας να πληρώσει την υποχρέωση πού όφειλε στον Παρθένιο, πήρε απ’ όλα αυτά τα αγαθά του και παρέδωσε μέρος απ’ αυτά στον Όσιο. Ο Παρθένιος όμως δεν δέχτηκε την ευγενική προσφορά του, υποστηρίζοντας πώς όλ’ αυτά τα αγαθά όφειλε να τα δώσει στον Χριστό, γιατί ήταν δωρεές δικές του. Ο Υπατιανός τότε επέστρεψε στην Ηράκλεια συναποκομίζοντας το σιτάρι και το κρασί πού προόριζε για τον Όσιο και τα μοίρασε όλα στους φτωχούς, αφού αφηγήθηκε σ’ όλους όσα θαυμαστά έργα επιτέλεσε ο Παρθένιος.
Το τέλος του
Παρθένιος μέχρι τέλους ενάρετος και σπλαχνικός απέθανε την 7η Φεβρουαρίου, πολλοί δε χριστιανοί λυπήθηκαν για το θάνατο του, γιατί τον στερήθηκαν, ιδιαίτερα δε ο Υπατιανός. Προς τούτο, άφησε όλες τις εκκλησιαστικές υποθέσεις του και έφθασε με πλοίο στην Λάμψακο, το ίδιο δε έκαναν και οι Επίσκοποι Κυζίκου, Μελιτουπόλεως, Παρίου και πολλοί άλλοι. Το ιερό λείψανο του Παρθενίου τάφηκε μ’ ευλάβεια στον ναό του Παντοκράτορα, πού ο ίδιος έκτισε.
Μέρος της κάρας του Οσίου Παρθενίου σώζεται στην Ιερά Μονή Μακρυμάλλης Ψαχνών Εύβοιας και ένα άλλο μέρος αυτής μέσα σε αργυρά θήκη στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους. Μέρος δε του δεξιού χεριού του Οσίου σώζεται ακόμα στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Άνδρου. Μια παλιά εικόνα του 18ου αιώνα σώζεται στον ναό Καισαρείας της Μ. Ασίας. Ακόμα στο Μάτι Αττικής υπάρχει εκκλησάκι αφιερωμένο στο όνομα του Οσίου, πού βρίσκεται στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος.
Ο θαυματουργικός τάφος του
Για τον θαυματουργικό τάφο του διηγούνται πολλά εκπληκτικά γεγονότα, πολλοί Δαμασκηνοί πρόσφυγες, πού σήμερα είναι εγκατεστημένοι στη Νέα Λάμψακο Χαλκίδας.
Λένε, πώς πολλοί άρρωστοι πού επισκέπτονταν τότε τον τάφο του Οσίου για να τον προσκυνήσουν, τοποθετούσαν τα ενδύματά τους πάνω στον τάφο του, ο δε Όσιος λάμβανε τις αρρώστιες τους και επέστρεφαν εντελώς υγιείς στα σπίτια τους.
Λένε ακόμα, πώς την κανδήλα του Οσίου ήναπτε κάποια Οθωμανίδα, πού όταν αμελούσε το καθήκον της, ο Παρθένιος τη νύχτα την επέπληττε, όπως μαρτυρούν πολλοί πού επεσκέφθησαν πρόσφατα για προσκύνηση τον τάφο του στην Λάμψακο.
α) Ο φιλάργυρος Μητροπολίτης
Κάποτε ο Παρθένιος, ενώ βρισκότανε στην Ηράκλεια της Θράκης, του συνέβηκε το παρακάτω περιστατικό. Ο Μητροπολίτης της πόλης ήταν βαριά άρρωστος και παρακάλεσε
τον Όσιο να τον επισκεφθεί. Μόλις εκείνος αντίκρυσε τον άρρωστο, αντιλήφθηκε πώς η αρρώστια του προερχόταν απ’ τη φιλαργυρία του, πού τον έκαμνε να αδικεί τους φτωχούς.
Ο Παρθένιος τότε του τόνισε ότι η αρρώστια του ήταν ψυχική, γιατί αδίκησε τους φτωχούς κι ο μόνος τρόπος για να θεραπευθεί η ψυχή του ήτο να πληρώσει όσα όφειλε στους φτωχούς, όποτε και το σώμα του θα θεραπευόταν. Ο Μητροπολίτης τότε αναγκάστηκε να ομολογήσει το αμάρτημα πού διέπραξε και αφού κάλεσε τον οικονόμο και επίτροπο του, τον πρόσταξε να δώσει το χρυσάφι και αργύριό του στον Όσιο. Ο Παρθένιος δεν δέχθηκε όμως το ποσό αυτό και συμβούλευσε τον Μητροπολίτη να το διαθέσει ο ίδιος, μοιράζοντάς το στους φτωχούς. Έτσι με την ενέργειά του αυτή, ο Μητροπολίτης θεραπεύθηκε ολότελα, τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα του.
β) Ο παραλυτικός της Ηράκλειας
Όταν ο Παρθένιος βρισκότανε στην Ηράκλεια της Θράκης, είδε έναν παραλυτικό και σαν πονετικός πού ήταν, τον πλησίασε για να τον παρηγορήσει. Πήγε λοιπόν κοντά στον άρρωστο κι αφού προσευχήθηκε γονατιστός στον Κύριο, άλειψε με λάδι τα ακίνητα μέλη του. Τότε ο άρρωστος αμέσως έγινε υγιής κι αφού στάθηκε στα πόδια του πήρε τον δρόμο για το σπίτι του.
γ) Το άκαρπο χωράφι
Βλέποντας αυτό το θαύμα και άλλα ακόμα ο Αρχιδιάκονος της Εκκλησίας Υπατιανός, παρουσιάστηκε δακρύζοντας στον Όσιο και τον παρακάλεσε, αν μπορούσε, να επισκεφθεί
το χωράφι του και να το ευλογήσει ώστε να καρποφορήσει, γιατί το έσπειρε και δεν βλάστησε. Ο καλός Παρθένιος πήγε πραγματικά στο άγονο χωράφι και με δάκρυα στα μάτια προσευχήθηκε στον Θεό να στείλει στο χωράφι εκείνα την κατάλληλη υγρασία. Αμέσως ο ουρανός συννέφιασε και άρχισε να πέφτει ραγδαία βροχή.
Ο Παρθένιος πέρασε εκείνη τη νύχτα στο σπίτι του Αρχιδιάκονου και όταν ξημέρωσε τον συμβούλευσε να προσέχει να μην πάθει τα ίδια πού υπόφερε ο Μητροπολίτης του από
τη φιλαργυρία, γιατί τη νύχτα τον πληροφόρησε ο Θεός, πώς σε λίγες μέρες θα χειροτονείτο επίσκοπος κι έπρεπε να ελεεί τους φτωχούς, επειδή η ελεημοσύνη εκτιμάται πιο πολύ απ’ όλες τις αρετές από τον Παντοδύναμο. Αφού άκουσε όλ’ αυτά, ο Υπατιανός υποσχέθηκε πώς θα τηρούσε τις εντολές του, παρακάλεσε όμως τον Παρθένιο να επισκεφθεί κάποιο άλλο χωράφι και αμπέλι του για να δώσει κι εκεί την ευλογία του.Ο Όσιος όταν είδε το χωράφι άσπαρτο απόρησε και τον ρώτησε, γιατί δεν το έσπειρε, αλλά ο Αρχιδιάκονος δακρύζοντας του ομολόγησε πώς το έσπειρε, αλλ’ από τις αμαρτίες του δεν έβρεξε για να φυτρώσει. Συμπλήρωσε ακόμα, πώς όταν έλθει καλή χρονιά η παραγωγή του φθάνει τα χίλια μόδια, ενώ τώρα δεν πήρε τίποτα. Ο Όσιος τότε του έδωσε παρηγοριά και θάρρος και τον διαβεβαίωσε πώς όλα μπορούσαν να γίνουν, γιατί τώρα ο Κύριος, θα το ευλογούσε και θα έκαμνε πάλι χίλια μόδια. Τον συμβούλευσε όμως, όταν το θέρος μαζέψει τον καρπό του χωραφιού να τον αλωνίσει χωριστά και τότε μετρώντας τον, θα βρει πώς πάλιν θα έχει μαζέψει χίλια μόδια.Επισκέφθηκε μετά το αμπέλι του πού ήταν κι αυτό κατάξηρο απ’ την αναβροχιά και του είπε να μη λυπάται, γιατί θα πάρει κι αυτό πολλή ευλογία απ’ τον Θεό πού είναι σπλαχνικός. Σε λίγες μέρες ο Παρθένιος επισκέφθηκε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας και του ανακοίνωσε πώς το θέλημα του Θεού πού του φανέρωσε, ήταν να γίνει μετά το θάνατο του διάδοχος του ο Αρχιδιάκονός του Υπατιανός.
Ο Υπατιανός Επίσκοπος
Παρθένιος φεύγοντας από την Ηράκλεια της Θράκης έφθασε με πλοίο στην Λάμψακο. Στο διάστημα αυτό απέθανε ο Επίσκοπος Ηρακλείας και στη θέση του χειροτονήθηκε ο Αρχιδιάκονός του Υπατιανός, όπως προφήτευσε ο Όσιος. Ο Υπατιανός όταν έφθασε ο καιρός του θερισμού θυμήθηκε όσα του είπε ο Παρθένιος κι αφού μάζεψε τον καρπό του μεγάλου χωραφιού χωριστά και αφού τον αλώνισε, τότε βρήκε πώς πήρε σωστά χίλια μόδια. Ακόμα δε, πήρε και πολλά σταφύλια απ’ το αμπέλι του, πού το κρασί του ήταν εξαίρετο. Ο Υπατιανός λοιπόν πού ήταν καλού χαρακτήρος, θέλοντας να πληρώσει την υποχρέωση πού όφειλε στον Παρθένιο, πήρε απ’ όλα αυτά τα αγαθά του και παρέδωσε μέρος απ’ αυτά στον Όσιο. Ο Παρθένιος όμως δεν δέχτηκε την ευγενική προσφορά του, υποστηρίζοντας πώς όλ’ αυτά τα αγαθά όφειλε να τα δώσει στον Χριστό, γιατί ήταν δωρεές δικές του. Ο Υπατιανός τότε επέστρεψε στην Ηράκλεια συναποκομίζοντας το σιτάρι και το κρασί πού προόριζε για τον Όσιο και τα μοίρασε όλα στους φτωχούς, αφού αφηγήθηκε σ’ όλους όσα θαυμαστά έργα επιτέλεσε ο Παρθένιος.
Το τέλος του
Παρθένιος μέχρι τέλους ενάρετος και σπλαχνικός απέθανε την 7η Φεβρουαρίου, πολλοί δε χριστιανοί λυπήθηκαν για το θάνατο του, γιατί τον στερήθηκαν, ιδιαίτερα δε ο Υπατιανός. Προς τούτο, άφησε όλες τις εκκλησιαστικές υποθέσεις του και έφθασε με πλοίο στην Λάμψακο, το ίδιο δε έκαναν και οι Επίσκοποι Κυζίκου, Μελιτουπόλεως, Παρίου και πολλοί άλλοι. Το ιερό λείψανο του Παρθενίου τάφηκε μ’ ευλάβεια στον ναό του Παντοκράτορα, πού ο ίδιος έκτισε.
Μέρος της κάρας του Οσίου Παρθενίου σώζεται στην Ιερά Μονή Μακρυμάλλης Ψαχνών Εύβοιας και ένα άλλο μέρος αυτής μέσα σε αργυρά θήκη στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους. Μέρος δε του δεξιού χεριού του Οσίου σώζεται ακόμα στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Άνδρου. Μια παλιά εικόνα του 18ου αιώνα σώζεται στον ναό Καισαρείας της Μ. Ασίας. Ακόμα στο Μάτι Αττικής υπάρχει εκκλησάκι αφιερωμένο στο όνομα του Οσίου, πού βρίσκεται στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος.
Ο θαυματουργικός τάφος του
Για τον θαυματουργικό τάφο του διηγούνται πολλά εκπληκτικά γεγονότα, πολλοί Δαμασκηνοί πρόσφυγες, πού σήμερα είναι εγκατεστημένοι στη Νέα Λάμψακο Χαλκίδας.
Λένε, πώς πολλοί άρρωστοι πού επισκέπτονταν τότε τον τάφο του Οσίου για να τον προσκυνήσουν, τοποθετούσαν τα ενδύματά τους πάνω στον τάφο του, ο δε Όσιος λάμβανε τις αρρώστιες τους και επέστρεφαν εντελώς υγιείς στα σπίτια τους.
Λένε ακόμα, πώς την κανδήλα του Οσίου ήναπτε κάποια Οθωμανίδα, πού όταν αμελούσε το καθήκον της, ο Παρθένιος τη νύχτα την επέπληττε, όπως μαρτυρούν πολλοί πού επεσκέφθησαν πρόσφατα για προσκύνηση τον τάφο του στην Λάμψακο.
Ο βίος και η πολιτεία του αγίου Παρθενίου μας δίνουν την αφορμή να τονίσουμε τα ακόλουθα.
Πρώτον. Η αληθινή αγάπη, που είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος, έχει τόση δύναμη που μπορεί να προκαλέση πνευματικό σεισμό στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής και μάλιστα σεισμό πολλών «ρίχτερ», που όμως δεν προκαλεί απογοήτευση και απελπισία, αλλά ελπίδα και πνευματική αναγέννηση, αφού προηγουμένως γκρεμίζει ο,τι σάπιο και παλαιό.
Εάν ο όσιος Παρθένιος αντιμετώπιζε τους ειδωλολάτρες ως εχθρούς το πιθανότερο είναι να τους έστρεφε εναντίον του και εναντίον της Εκκλησίας.Επίσης, αν προσπαθούσε να τους πείση με λογικά επιχειρήματα, ότι βρίσκονται στην πλάνη, και πάλι νομίζω ότι τα αποτελέσματα της εργασίας του αυτής θα ήσαν μηδαμινά, επειδή ο λόγος προκαλεί αντίλογο και συνήθως δεν οδηγεί στο ποθούμενο αποτέλεσμα.
Ο όσιος Παρθένιος χρησιμοποίησε την γλώσσα της ταπείνωσης και της αγάπης, που οδηγεί αλάνθαστα στην επικοινωνία και την αλληλοκατανόηση χωρίς προστριβές και άγονες αντιπαραθέσεις, και γι’ αυτό είχε άριστα αποτελέσματα, επειδή όπως λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία «το ψωμί τρώγεται καλύτερα με το μέλι παρά με το ξύδι».
Δεύτερον.
Εάν ο όσιος Παρθένιος αντιμετώπιζε τους ειδωλολάτρες ως εχθρούς το πιθανότερο είναι να τους έστρεφε εναντίον του και εναντίον της Εκκλησίας.Επίσης, αν προσπαθούσε να τους πείση με λογικά επιχειρήματα, ότι βρίσκονται στην πλάνη, και πάλι νομίζω ότι τα αποτελέσματα της εργασίας του αυτής θα ήσαν μηδαμινά, επειδή ο λόγος προκαλεί αντίλογο και συνήθως δεν οδηγεί στο ποθούμενο αποτέλεσμα.
Ο όσιος Παρθένιος χρησιμοποίησε την γλώσσα της ταπείνωσης και της αγάπης, που οδηγεί αλάνθαστα στην επικοινωνία και την αλληλοκατανόηση χωρίς προστριβές και άγονες αντιπαραθέσεις, και γι’ αυτό είχε άριστα αποτελέσματα, επειδή όπως λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία «το ψωμί τρώγεται καλύτερα με το μέλι παρά με το ξύδι».
Δεύτερον.
Το θαύμα είναι αποτέλεσμα της φιλανθρωπίας του Αγίου Τριαδικού Θεού. Πολλά θαύματα γίνονται δια μέσου των Αγίων, των φίλων του Θεού, είτε με την προσευχή και τις πρεσβείες τους, είτε με τον λόγο τους, που είναι λόγος Θεού και γι’ αυτό έχει την δύναμη να οδηγήση τον άνθρωπο στην πνευματική αναγέννηση. Μάλιστα, τα θαύματα που έχουν σχέση με την πνευματική θεραπεία και την εσωτερική αναγέννηση είναι ανώτερα από τα θαύματα της θεραπείας των σωματικών ασθενειών, επειδή δεν παρατείνουν απλώς την βιολογική ζωή, αλλά προξενούν την αιώνια ζωή και σωτηρία.
Το θαύμα δεν γεννά την πίστη, αλλά είναι αποτέλεσμα της πίστεως. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως μπορεί ίσως να ισχυρισθή κανείς ότι και το θαύμα γεννά την πίστη η την δυναμώνει, όταν πρόκειται για αλλοθρήσκους, οι οποίοι είναι καλοπροαίρετοι και αντιλαμβάνονται σε κρίσιμες περιπτώσεις της ζωής τους ότι ο «θεός» τους αδυνατεί να τους βοηθήση και γι’ αυτό καταφεύγουν στην Εκκλησία.
Στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας συναντά κανείς αρκετές περιπτώσεις αλλοθρήσκων, κυρίως ειδωλολατρών, που πίστευσαν εξ αιτίας κάποιου θαύματος, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και στην συνέχεια σφράγισαν την ομολογία τους με το αίμα του μαρτυρίου τους.
Σε ένα διήγημα, που αναφέρεται στην περίοδο της τουρκοκρατίας, γίνεται λόγος για κάποιον ευλαβή ιερέα, ο οποίος ζούσε στην περιοχή των Ιωαννίνων και τον προσκαλούσαν οι Τούρκοι να διαβάζη ευχές σε ασθενείς η σε επίτοκες γυναίκες που βασανίζονταν και δεν μπορούσαν να γεννήσουν.
Ο παπα Γιώργης, αυτό ήταν το όνομά του, «διάβαζε» τους ασθενείς και πριν «αποσώση» την ευχή ερχόταν η θεραπεία και η λύση στο πρόβλημα. Το γεγονός αυτό διαδόθηκε αστραπιαία και γι’ αυτό τον προσκαλούσαν να προσευχηθή πότε στο ένα σπίτι και πότε στο άλλο. Αυτό γινόταν με την ευλογία του Μητροπολίτη της περιοχής. Μετά την «εκδημία» του όμως, ο διάδοχός του Μητροπολίτης πίστεψε τις συκοφαντίες, ότι ο παπαΓιώργης κοινωνούσε τους αλλοθρήσκους, τους μνημόνευε στην αγία Πρόθεση κ.λ.π. και τον έκανε αργό πάσης ιεροπραξίας. Στην πραγματικότητα όμως ο εν λόγω ιερεύς τους διάβαζε ευχή «εις πάσαν ασθένειαν» και ο Θεός τους θεράπευε με θαυμαστό τρόπο.
Στην συνέχεια, περιγράφονται οι ταλαιπωρίες του παπαΓιώργη, αφού οι Τούρκοι δεν καταλάβαιναν τι θα πη «αργία πάσης ιεροπραξίας». Μάλιστα, για ικανό χρονικό διάστημα εστερήθη και αυτού του «επιουσίου άρτου». Μετά από καιρό όμως ο Μητροπολίτης μετετέθη και ο νέος Μητροπολίτης εξέτασε προσεκτικότερα τα πράγματα και ανακοίνωσε ότι θα κάνη αργό πάσης ιεροπραξίας όποιον ιερέα αρνείται να διαβάζη ευχές στους αλλοθρήσκους, επειδή με τα θαύματα της θεραπείας που επιτελούνται αποδεικνύεται ότι η δική μας πίστη είναι η αληθινή. «…Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος».
Συμπερασματικά θα πρέπη να τονισθή ότι αυτό που σώζει τον άνθρωπο δεν είναι το θαύμα, που τελείται από την φιλανθρωπία του Θεού, αλλά η αληθινή μετάνοια και η βαθειά ταπείνωση, που γεννούν την αυθεντική αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο.
ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΕ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΩΝ ΝΕΦΡΟΠΑΘΩΝ,ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΩΝ,ΔΙΑΒΙΤΙΚΩΝ,ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΝΤΑΟΥΝ,ΟΣΟΥΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ,ΣΤΙΓΜΑ,ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ,ΑΠΟ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΤΟ ΝΩΤΙΑΙΟ ΜΥΕΛΟ, ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ, ΠΑΡΚΙΣΟΝ, ΣΚΛΗΡΙΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ,ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΥ,ΤΑ ΑΝΑΠΗΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΣΠΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΗΡΩΝ,ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑΙΣ ΚΑΤΑΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΗΜΩΝ,ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ,ΘΕΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ,ΥΠΟΜΟΝΗΣ,ΤΑΧΕΙΑΣ ΑΝΑΡΡΩΣΕΩΣ ΚΑΙ .................
ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ
Π.ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ -
Η ΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε
Τῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, ποιμήν Λαμψάκου ὀφθείς, την θείαν ἐνέργειαν,παρὰΘεοῦ δαψιλῶς, θαυμάτων ἐπλούτησας,δαίμονας ἀπελαύνειν,ἀσθενοῦντας ἰᾶσθαι, νόσους ἀποδιώκειν, καὶ πληροῦν τὰς αἰτήσεις, ΠαρθένιεἹεράρχα, τῶν προσιόντων σοι.
Απολυτίκιον. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης
Ελλησπόντου το κλέος και Λαμψάκου το καύχημα, Παρθένιον τον μέγαν Ιεράρχην τιμήσωμεν· θαυμάτων γάρ πηγάζει δωρεάς και παύει ασθενείας χαλεπάς και καρκίνου απαλλάττει της συνοχής, τους ευλαβώς κραυγάζοντας· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Κοντάκιον. Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον
Τῶν θαυμάτων εἴληφας, την θείαν χάριν θεόφρον, ἱερὲ Παρθένιε,θαυματουργὲ θεοφόρε,ἅπαντα,πιστῶν τὰ πάθη ἀποκαθαίρων, πνεύματα τῆς πονηρίας Πάτερ ἐλαύνων· διὰ τοῦτό σε ὑμνοῦμεν, ὡς μέγαν μύστην Θεοῦ τῆς χάριτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου