ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ Ο ΠΛΑΝΑΣ.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ & ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ

 Η Εκκλησία μας σήμερα τιμά την μνήμη ενός αγίου που έζησε στις μέρες μας,πρόκειται για τον άγιο ιερέα Νικόλαο τον Πλανά.

  Ο παπά Νικόλας γεννήθηκε το 1851 στο νησί της Νάξου,γονείς του ήταν ο Ιωάννης και η Ιουστίνη ενώ είχε και μία μικρότερη αδελφή την Αννα.Μένει ορφανός από πατέρα σε ηλικία 19 ετώνΚαι έρχεται στην Αθήνα με την μητέρα του και την αδελφή του.Στις 14 Απριλίου του 1879 παντρεύεται την Ελένη Προβελέγγιο στον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Πλάκα,ενώ στον ίδιο ναό στις 22 Ιουλίου χειροτονείται διάκονος.Ενα χρόνο μετά γεννιέται ο γιός του Ιωάννης,αλλά χάνει την συμβία του.Μοιράζει την λιγοστή περιουσία με την αδελφή του,θέλωντας όμως να βοηθήσει έναν χωριανό του βάζει την περιουσία του ενέχυρο με αποτέλεσμα να του την πάρουνε και να ησυχάσει.

  Αξίζει να συμιωθεί ότι αφού χείρεψε έγινε μοναχός και μάλιστα μεγαλόσχημος και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στον Θεό.

   Το 1884 χειροτονείται πρεσβύτερος στον Ι.Ν. του Προφήτη Ελισσαίου. Τοποθετήτε εφημέριος στον Ι.Ν.του Αγ.Παντ/νος.Εκδιώκεται όμως απο άλλον κληρικόν και τοποθετήτε στον ναό του Αγ.Ιωάννη του Κυνηγού στην οδό Βουλιαγμένης.Στεναχωρημένος που τον διώξανε από τον ναό του Αγ.Παντ/νος έκλεγε σαν μικρό παιδάκι,αλλά ο άγιος Παντ/ήμον του εμφανίζεται και τον στηρίζει λεγοντάς του <Μη λυπάσαι πάτερ μου και εγώ είμαι πάντοτε μαζί σου>.Κάθε χρόνο στην μνήμη του Αγ.Παντ/νος έκανε αγρυπνία.Μία φορά όμως ήτανε άρρωστός και αποκαμωμένος ακούμπησε στην άκρη της αγίας τράπεζας,όπου μέσα στην νάρκη του πυρετού βλέπει τον Αγ.Παντ/μον νεαρό να κρατά ένα ποτήρι γεμάτο φάρμακο και να του λέει<Πιέτο Πάτερ μου,να γίνεις καλά> Το πήρα από το χέρι του το ήπια και έγινα εντελώ καλά.Το θεώρεισαι αμαρτία και αγνωμοσύνη να μην το πει και βγήκε στην Ωραία Πύλη και το είπε. Ολοι το επίστευσάν, εγονάτισαν, δοξολογούντας τον Τριαδικό Θεό.

  Επί 50 έτη λειτουργούσε καθημερινώς από τις 8π.μ-3μ.μ με χιόνια,και με επαναστάσεις.Ως εξομολόγος στην νηστεία δεν ήταν αυστηρώς,αλλά ότι αφορούσε τον εαυτό του ήταν πολύ αυστηρώς,έτρωγε κάθε βράδυ,ενήστευε όλες τις σαρακοστές το λάδι,του Σταυρού άρχιζε την νηστεία από την 1^η Σεπτεμβρίου-14,των Ταξιαρχών από την 1^η του μηνός έως της 8 Νοεμβρίου.

  Εμνημόνευε ονόματα για πολλές ώρες και ότι όνοματα του έδιναν τα κράταγε για χρόνια και τα μνημόνευε.Εφτιαχνε με δύο μεγάλα μαντήλια ένα είδος μποξά και τα έβαζε στον κόρφο του πλακώνοντας την καρδιά.Στο ένα είχε τα ονόματα και στο άλλο ένα κουτάκι με άγια λείψανα.Οταν τον ρωτάγανε τα πνευματικά του παιδιά τι είναι αυτά τα μποξαδάκια;τους απάνταγε <τα γραμμάτιά μου και τα συμβόλαιά μου>

  Ενας δικηγόρος που ήθελε να εξομολογηθεί στον παππούλη πήγε στον ναο,κοιτώντας από ένα πλαινό παραθυράκι είδε τον παπά Νικόλα στο παγκάρι και δεξιά του ένα άνδρα με δερμάτινο χιτώνα,αδύνατον, ασκητικόν, όπως ο Αγ.Ιωάννης ο Πρόδρομος.Πηγαίνωντας όμως να μπεί στον ναό διαπύστωσε ότι ο ναός ήταν κλειστός.

   Η νεωκόρος του Ι.Ν.Αγ.Ιωάννου κ.Μαρία πειραζομένη από τον πονηρό αντιπαθούσε τον γέροντα για πολύ καιρό. Μια μέρα καθώς έμπαινε στον ναό ο π.Νικόλας τον μούτζωσε. Το βράδυ εμφανίστηκε ο Αγ.Ιωάννης στον ύπνο της την επίπλειξε και της έδωσε ένα χαστούκι που όταν ξύπνησε το μάγουλό της ήτανε μελανό.Ζήτησε συγχώρεση από τον παπά Νικόλα και του ζήταγε να της πατήση τα χέρια<Μα γιατί να στα πατήξω;>έλεγε ο πράος και ήρεμος παππούλης.Κατόπιν του οράματος αυτού η νεωκόρος επήγε καλόγρια και ονομάσθηκε <Ματρώνα>. Σε πολλά περιστατικά ο παππούλης έδειχνε την ανεκτικοτητά του,και την υπομονή του η οποία δεν είχε όρια.Το παιδί της κ.Κωνσ/νας Μπρέμου ευρίσκετο μέσα στο ιερό εν ώρα Θ.Λ.ξαφνικά το βλέπει η μητέρα του να βγαίνει κάτωχρο δηλ.κακίτρινο από το ιερό και λέγει στη μητέρα του:Μαμά,ά,ά!

  Ο π.Νικόλαος είναι τόσο ψηλά από τη γή,και έδειξε με το χεράκι του μισό μέτρο.το παιδάκι ήταν 8 ετών.Μή φοβάσαι παιδί μου,έτσι όλοι οι παπάδες υψώνονται από τη γή όταν λειτουργούν.Το παιδάκι το πίστεψε και ησύχασε.Η ψάλτριά του Βικτωρία,εξαγιασμένη μοναχή,τον είχε δεί πολλές φορές την ώρα που προσευχόταν να τον σκεπάζει ένα φώς υπεράνωθεν της κεφαλής του.Οταν του έδειναν καμμιά φορά κανένα φάκελλο με χρήματα,αυτός τα έδεινε σε διάφορους φτωχούς που γνώριζε,διακρινότανε για την αφιλοκερδία του,όπως μαρτυρούν τα πνευματικά του παιδιά που τον ακολουθούσανε.

   Κάποια κυρία που άκουσε για τις αρετές του,ήθελε να τον δοκιμάσει λέγοντας του ότι έχει οικογενειακές,φουρτούνες και θέλει για 40 ημέρες, κάθε απόγευμα να πηγαίνει στο σπίτι της να κάνει παρακλήσεις.Κάθε μέρα του έδινε και από μία δεκάρα,την οποία ο παππούλης έπαιρνε απαθώς και αγιότης του εξακολουθούσε να πηγαίνει.Οτάν έκανε και την τελευταία παράκληση η κυρία έπεσε συντετριμμένη στα πόδια του,ζήτησε συγχώρηση και του είπε: Σύ είσαι ο ενδεδειγμένος ιερεύς της υπομονής και του καθήκοντος.Εξαντλημένος από τις πολλές αγρυπνίες ένα πνευματικό του παιδί νεαρός φαρμακοποιός του έφτιαξε ένα φάρμακο για να τονώση τον οργανισμό του, κρασί με διάφορα τονωτικά καθώς και δόσιν αρσενικού(δηλητηρίου)να πίνει κάθε βράδυ από ένα ποτηράκι του λικέρ.Μετά από δύο μέρες σηκώθηκε νωρίς το πρωί να πάει να λειτουργήσεικαι μέσα στην προσευχή που θα έλεγε(διότι μόλις άνοιγε τα μάτια του αμέσως προσευχότανε)από απροσεξία αντί να πάρει το μπουκάλι με το νάμα,πήρε το μπουκάλι με το φάρμακο,με το οποίο λειτούργησε με αυτό και τα ο κατέλυσε.Το βράδυ καθώς είδαν οι δικοί του τη είχε συμβεί τον ρωτήσαν με ανυσηχία αν ήταν καλά και ο παππούλης χωρίς να γνωρίζει τη έχει συμβεί τους λέει:Μη στεναχωρήσθε,οΚύριος μας δεν είπε ,Κάν θανάσιμον τι πίητε ου μη βλάψει ημάς;και ενώ αυτό ήτανε πικρό αυτός όταν το κατέλησε του εφάνη γλυκήτατο.

   Εις δόξαν Θεού να πούμε ότι εθεράπευσε  έναν ιερέα που ήταν δαιμονισμένος,κάποια φορά  ένα πνευματικό του παιδί που του ήτανε πολύ αγαπητό  ήτανε βαρειά άρρωστο.Προσευχώτανε μετα δακρύων την ώρα της Θ.Λ.και βλέπει απέναντι του όπισθεν της Αγ.Τράπεζας τον Αγ.Ιωάννη και τον Αγ.Παντ/μον να του λένε πώς <Διαβιβάσαμε την αίτησή σου στον Δεσπότην Χριστόν ο Οποίος μας είπε,ότι θα πεθάνει,ανωτέρα διαταγή του είπανε.Αλλωτε πήγαινε σε ένα ερημοκκλήσι για να κάνει αγρυπνία και στον δρόμο χάθηκε,τότε όμως εμφανίσθηκε άγγελος κυρίου με μορφεί νεαρού και τον μετέφερε στον προορισμότου.Στις λειτουργίες τα πάντα ήθελε να συντελούν εις την μεγαλοπρέπειαν,πολλές ήταν οι φορές που άκουγε τους αγγέλους να είναι δίπλα του.Μιαν άλλη μέρα ενώ τελούσε τον όρθρο δεν είχε πρόσφορο και στεναχωρήθη μετά δακρύων,διότι μετά από τέτοια συνέχεια λειτουργιών,θα γινότανε διακοπή.Ξαφνικά τον βλέπουν να βγαίνει στην Ωραία Πύλη κρατώντα ένα πρόσφορο(μόνο την σφραγίδα,όχι ολόκληρον)φρέσκο-φρέσκο.Το πρόσφορο αυτό το βρήκε πάνω στην Αγ.Τράπεζα.Συγκηνημένος από χαρά λέει:Κοιτάξτε παιδιά μου,τι σημείο μου έκανε ο Θεός.Ολα τα θαύματα <σημεία>τα έλεγε.Σε μία αγρυπνία ξημέρωνε η εορτή του Αγ.Φωκά.Μια από τα παιδιά του είδε όπισθέν του την ώρα της Θ.Λ.έναν μεγαλοπρεπεί ιερέα.Πάει λοιπόν και λέει στον παππούλη <Πάτερ πίσω σας είναι ένας ιερέας>Σςςςςς!της λέει είναι ο ιερομάρτυς Φωκάς και σώπαινε μη το ακούσουν οι άλλες.

   Μακαριστός επίσκοπος και τότε μικρό παιδί διακονούσε τον παππαΝικόλα έλεγε:όταν έμπαινε στον ναό πρίν λειτουργήσει φίλαγε όλες τις αγιογραφίες στον τοίχο,μετα του άνοιγα την σκάλα και την κράταγα για να ανέβει να φιλήσει και τους αγίους που ήταν ψηλά,προσκύναγε αλλά δεν ακούμπαγε στους αγίους,μια,δυό,τρείς,φορές τον ρώτησα πάτερ γιατί δεν ακουμπάτε στους αγίους και απάντησε δεν προλαβαίνω γιατί όλοι μου απλώνουν το ποδαράκι τους. Οσο μπορούσε τα έκρυβε.Είχε μεγάλη εποικοινωνία με τους Αγίους,και το νόμιζε πολύ φυσικό να τους βλέπει.Είναι πολλά τα σημεία που του έδειχνε ο Θεός αξίζει να αναφέρουμε εμφανίσεις αγίων όπως ο αγ.Ιάκωβος ο αδελφόθεος η αγ.Φιλοθέη,και βέβαια ο προφήτης Ελισσαίος.Επίσης με τις πράξεις του την συμπεριφορά του,τις συμβουλές του απέναντι στους ανθρώπους αναγνωριζότανε από όλους η ταπεινοφρωσύνη του.Ο παπά Νικόλας ελειτούργησε για τελευταία φορά τον Ιούνιο του 1931 καθώς μόλις κατέλυσε το άγιον ποτήριον λυποθύμησε από την κόπωση σε ηλικία 80 ετών.

   Στο κρεββάτι που ήτανε προσευχότανε συνεχώς.Μέχρι τον Οκτώμβριον δεν είχε λειτουργήση αλλά ήλθε η γιορτή του Αγ.Ιακώβου και ο ασθενείς που είχε ιαθεί από τον άγιο και του είχε εμφανιστεί,έκανε κάθε χρόνο λειτουργεία και ήρθε να παρακαλέσει τον παππούλη να λειτουργήσουν για τον άγιο.

  Μπορούσε δεν μπορούσε,δεν θέλησε να εμποδίσει το σεβασμό του ιαθέντος προς τον άγιον Ιάκωβο.Και τον επίγαν είς τον άγιον Ιωάννη και λειτούργησε με μεγάλον κίνδυνον να μείνη η λειτουργία ημιτελής.Αυτή ήταν και η τελεταία ιεροτελεστία του.Αλλα λειτούργησε μέχρι τέλους ωραία.

 Ήταν δέκα η ώρα το βράδυ της 2ας Μαρτίου του 1932 σε ηλικία 81 ετών έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού. Ψιθύριζε προσευχές.Είπε:"Τον δρόμον τετέλευκα!"."Δόξα σοι ο Θεός!"."Η Θείο Χάρη να σας ευλογεί"...και άφησε τον κόσμο αυτό,ζώντας πραγματική χριστιανική ζωή εν τη εφαρμογή έχοντας για μόνη περιουσία του ένα ντορβά με τα άγια λείψανα και τα πέντε χιλιάδες ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων που μνημόνευε σε κάθε Θ.Λ.για 50 συνεχή έτη.Το πρωί έφεραν το ιερό του λείψανο στον Ναό Αγίου Ιωάννου της Οδού Βουλιαγμένης, εκεί όπου εφημέρευε. Για τρεις μέρες ετέθη σε λαϊκό προσκύνημα. Οι λαϊκές εκδηλώσεις ήταν πρωτοφανείς και το πλήθος του λαού αναρίθμητο. Χιλιάδες λαού κατέφθασαν από το λεκανοπέδιο Αττικής για να αποχαιρετήσουν τον σύγχρονο Άγιο!Ετάφη μπροστά στον άγ.Ιωάννη του αγρού όπου υπηρέτησε.

 Η Εκκλησία μας τον  κατέταξε στο αγιολόγιό της κατά το έτος 1992,όπου έγινε και η ανακομιδή των λειψάνων του στις 7 Ιανουαρίου το ιερό του δε λείψανο είναι αποτεθησαυρισμένο στον ιερό ναό αγίου Ιωάννου της οδού Βουλιαγμένης στην Αθήνα.Να πούμε επίσης ότι την ίδια ημερομηνία που χειροτονήθηκε,την ίδια εκοιμήθη δηλ.στις 2 Μαρτίου.

  Ο άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς αποτελεί την επιβεβαίωση αυτού που λέει ο απόστολος Παύλος, ότι «τα πτωχά του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά». Υπήρξε δηλαδή το όργανο του Θεού, διά της απλότητος του οποίου διαχύθηκε στον κόσμο πλούσια η σοφία Εκείνου. Δεν είχε κάτι από τα σπουδαία φυσικά προσόντα, τα οποία πολλές φορές, αν δεν προσέξει ο κατέχων αυτά,  λειτουργούν πειρασμικά και μπαίνουν εμπόδιο στη θέα του Θεού. Το απόλυτο προσόν του ήταν  η απλότητά του, που σήμαινε τη φανέρωση  της ταπείνωσής του, άρα της ύπαρξης της χάρης του Θεού σ’ αυτόν.

   «Ταπεινοίς ο Θεός δίδωσι χάριν» λέει ο λόγος του Θεού κι αυτήν την ταπείνωση είχε ο γνωστός και αγαπητός σε όλους παπα-Νικόλας. Με άλλα λόγια μπροστά στον άγιο Νικόλαο είναι σα να τοποθετούμαστε ενώπιον του ίδιου του Θεού μας και να αναπνέουμε την ατμόσφαιρα Εκείνου. Μια καταπληκτική διαφάνεια του ουρανού ήταν η όλη πορεία της ζωής του.   Η ακολουθία του νεώτερου αυτού αγίου της Εκκλησίας μας πρώτα από όλα την παραπάνω αλήθεια θίγει: «Ω, παράδοξο θαύμα! Τα μωρά του κόσμου διάλεξε ο Θεός και ντρόπιασε με αυτά την έπαρση των σοφών»

  «Πω, πω, για τα θαυμάσιά σου, Χριστέ! Εσύ αξίωσες, με την ευδοκία και τη χάρη Σου,  τα ασθενή του κόσμου να γίνουν ανώτερα κι από τα ισχυρά και να φθάσουν πετώντας από τη γη στον ουρανό»

    Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι η απλότητα ενός ανθρώπου δεν στρέφει κατ’ ανάγκην τον άνθρωπο στον Θεό και στην απόκτηση των θεϊκών χαρίτων. Υπάρχουν δυστυχώς απλοί άνθρωποι, με την έννοια της απλοϊκότητας, οι οποίοι ακριβώς γι’ αυτό πολύ εύκολα οδηγούνται στην πονηρία και σε μία περίεργη υπερηφάνεια. Που θα πει: ο άγιος Νικόλαος την απλοϊκότητά του την «έδεσε» με την αγάπη του προς τον Θεό, ώστε να φανερωθεί με τον τρόπο που είπαμε, η σοφία του Θεού. Τίποτε επίγειο δεν τον τραβούσε και δεν τον γοήτευε. Η καρδιά του χτυπούσε μόνον για τον Σωτήρα του Χριστό, και μάλιστα «εκ παίδων».  «Εσένα ο κόσμος δεν σε έλκυσε κι ούτε σε έκανε φίλο του. Την καρδιά σου όμως την έδωσες στον Σωτήρα σου»

   Γι’ αυτό και όλοι, όπως παλαιότερα τον άγιο Αντώνιο που τον χαρακτήριζαν οι άνθρωποι του καιρού του «θεοφιλή», ονόμαζαν τον παπα-Νικόλα «άνθρωπον όντως του Θεού», με όλα τα χαρίσματα ενός τέτοιου ανθρώπου: την αφιλαργυρία, την αγάπη και την ελεημοσύνη, την αγιασμένη ιερωσύνη.  «Αυτά είπε ο λόγος όσων σε γνωρίζουν, πάτερ Νικόλαε: ελάτε να δείτε άνθρωπο πράγματι του Θεού. Γνήσιο υπηρέτη Του, αγιασμένο λειτουργό της Χάρης Του, απλό στους τρόπους και αφιλάργυρο, με αγάπη στον Χριστό και διακονία Εκείνου μέσω των ελεημοσυνών και των προσφορών του στους πτωχούς»

   Ο μακαριστός υμνογράφος του αγίου Νικολάου Πλανά, Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς, παίρνει αφορμή από το όνομά του αφενός για να τονίσει την ιδιαίτερη όντως αγάπη του προς τον ομώνυμο άγιό του - «είθε να χαίρεις συ που γέμισες από θείο ζήλο και ζήλεψες τον ομώνυμό σου Νικόλαο, τον κανόνα της πίστης και τον πυρσό της εγκράτειας, αλλά και την εικόνα της πραότητας» αφετέρου από την προσωνυμία του «Πλανάς», για να κάνει ωραίους συσχετισμούς ως προς τον αγιασμένο βίο του. Σ’ ένα ιδιόμελο της λιτής για παράδειγμα διαβάζουμε: «Με ύμνους ας τιμήσουμε τον αγιασμένο Νικόλαο, τον Πλανά μεν στην κλήση του, απλανή όμως στην πίστη  του» Και στο απολυτίκιο: «Ξέφυγες από τις παγίδες του πλάνου, ιερώτατε, και πορεύτηκες τη ζωή σου απλανώς, πατέρα μας, Νικόλαε αοίδιμε Πλανά» («Τας του πλάνου παγίδας εκφυγών, ιερώτατε, απλανώς επορεύθης διά βίου, πατήρ ημών, Νικόλαε αοίδιμε Πλανά»).

    Η βραδυγλωσσία του επίσης: παραλληλίζεται με τη βραδυγλωσσία του προφήτη Μωυσή, ο οποίος προς διευκόλυνσή του είχε βοηθό τον αδελφό του Ααρών. Κι όπως ο Μωυσής μπόρεσε να επιτελέσει το καθοδηγητικό του έργο, παρά το πρόβλημά του, έτσι και ο άγιος Πλανάς: καθοδήγησε πολλούς στην πίστη, έχοντας όμως ως βοηθό του όχι άνθρωπο, αλλά το ίδιο το Παράκλητο άγιον Πνεύμα. «Άρθρωσε ατελή λόγο ο παμμακάριος Νικόλαος, μοιάζοντας στον βραδύγλωσσο παλιά Μωυσή, και δεν υστέρησε στο να φωτίσει πολλούς για να γνωρίσουν τον Κύριο» «Ο Ααρών έγινε συμπαραστάτης του Μωυσή και ο Παράκλητος ήλθε αρωγός στον Νικόλαος»

   Εκεί που αποκαλύπτεται περίτρανα η αγιότητα του παπα-Νικόλα ήταν στον λειτουργικό τομέα. Ο άγιος υπήρξε άφθαστος λειτουργός του Υψίστου, όχι γιατί ήταν καλλίφωνος ή έβγαζε ωραία κηρύγματα – τίποτε από αυτά – αλλά γιατί λειτουργούσε με αίσθηση ψυχής, «κατεβάζοντας στη γη τον ουρανό». Τα παιδιά ιδιαιτέρως, και όσοι είχαν καρδιά παιδιού, τον έβλεπαν να λειτουργεί μαζί με τους αγγέλους και να ίπταται πάνω από το έδαφος. «Από τη θεϊκή δόξα σου, φάνηκες στα μάτια των παιδιών, πάτερ, σαν λαμπτήρας φωτεινότατος, και όταν ιερουργούσες με λαμπρούς αγγέλους φαινόσουν να μη πατάς πάνω στη γη».Σαν τον άγιο Σπυρίδωνα, που απλός και αυτός ως άνθρωπος, «αγγέλους έσχε συλλειτουργούντας αυτώ».

  Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι οι πράγματι σπουδαίοι άνθρωποι της εποχής του, οι μεγάλοι Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, όπως και πλήθος άλλων, αυτόν προτιμούσαν για λειτουργό στις διάφορες ακολουθίες, αυτόν κυρίως ένιωθαν ως μύστη των αρρήτων και αθεάτων μυστηρίων, αυτόν έρχονταν να βοηθήσουν στο ψαλτήρι του.  Ο υμνογράφος, συνεσκιασμένα είναι αλήθεια, κάνει λόγο και για τη σχέση του, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει, με τους ανθρώπους αυτούς των γραμμάτων. Οι εγγράμματοι θέλγονταν από τον αγράμματο. Όχι βεβαίως για την αγραμματοσύνη του, αλλά για την πλησμονή της χάρης του Θεού που ζούσε πλούσια στην καρδιά του. «Είχες άξιους συνεργάτες, που τραγουδούσαν και έψαλλαν με την καρδιά τους στον Κύριο. Τα ονόματα αυτών είναι πασίγνωστα στους εραστές των γραμμάτων, αλλά και γραμμένα από τον Θεό στο βιβλίο της ζωής»

  Κάναμε μια μικρή προσπάθεια να δούμε μια πλευρά της ζωής μιας από τις νεώτερες μορφές αγίων κληρικών. Όμως η προσωπικότητα του παπα-Νικόλα δεν μπορεί να κλειστεί σε μερικές γραμμές.

  Μπορεί να μετρηθεί μόνο με το πόσες ψυχές παρασυρμένες από τη ζωή του θα μπορέσουν να φτάσουν πιο κοντά στη Βασιλεία των Ουρανών.Να εύχεστε ἀδελφοί μου για μας τους κληρικούς,όπως εύχόμαστε και μείς για εσάς και ας  μιμηθούμε  τον Αγίο Νικόλα τον Πλανᾶ στην ΠΙΣΤΗ του,την ΠΡΟΣΕΥΧΗ του, στην αδιάλειπτη  ΕΥΧΟΥΛΑ, στην συχνή Θ.Κοινωνία, ΑΠΛΟΤΗΤΑ, ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΑΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ, ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑ, ΠΡΑΟΤΗΤΑ, ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, ΣΥΓΧΩΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ, ΑΓΑΠΗ, εμείς οι κληρικοί και στην φιλακολουθία του, και σε όλο αυτό  το πλήθος των αρετῶν που τον διέκριναν και εύχομαι από την καρδιά μου να μας αξιώσει ο Πανάγαθος Κύριος μας και Πατέρας ημων να είμαστε μέσα σε αυτές τις ψυχές που θα παρασυρθούμε από τη ζωή του Αγ. Νικολάου του Πλανά και θα μπορέσουμε να φτάσουμε πιο κοντά στη Βασιλεία των Ουρανών, και να ακούσουμε από τα χείλη του Ουράνιου Πατέρα μας: Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετομαστεί από την αρχή  του κόσμου.

ΓΕΝΟΙΤΟ και  Την ευχούλα  του να 'χουμε!