Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 25ης  ΜΑΡΤΙΟΥ

Ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων

Κύριλλος

πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων

«Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.

Δανιὴλ σε ὄρος καλεῖ νοητόν· 

Γεννήτριαν Θεοῦ ὁ Ἠσαΐας· 

Βλέπει δὲ ὡς πόκον Γεδεών· ὁ Δαΐδ δὲ

Ἁγίασμα φάσκει· πύλην δὲ σε ἄλλος, ὁ δὲ Γαβριήλ σοι κραυγάζει· 

Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ»

(ᾠδὴ θ΄)

  «Χαῖρε, κεχαριτωμένη!». Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ προσφωνεῖ ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ τὴν Παρθένο Μαρία προκειμένου, νὰ τῆς ἀναγγείλει στὴ συνέχεια, ὅτι δέχτηκε χάρι ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ θὰ γίνει μητέρα τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συνεχίζει καὶ τῆς λέει: «Εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας, ὁ Κύριός μας καὶ Θεός μας εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἔρθει στὸν κόσμο, γιὰ να φέρῃ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

  Ὀκτακόσια χρόνια πρὸ Χριστοῦ ὁ προφήτης Ἠσαΐας βλέπει μὲ τὸ προφητικό του μάτι ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα καὶ γράφει: «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἔξει καὶ τέξεται Υἱὸν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, δηλαδὴ ὁ Θεὸς μαζί μας. Πὼς λοιπὸν νὰ μὴν χαίρεται κάθε χριστιανικὴ ψυχὴ καὶ νὰ μὴν γεύεται τοὺς καρποὺς ἀπὸ τὸν ἐρχομό του Χριστοῦ πάνω στὸν κόσμο; Πὼς νὰ μὴν στέκει μὲ σεβασμὸ μπροστὰ στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος τόσο ἀγάπησε τὸν ἄνθρωπο, ὥστε νὰ δώσῃ τὸν Μονογενῆ Του Υἱό, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόλυται ἀλλὰ ἔχει ζωὴν αἰώνιον»;

  Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει τὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς καὶ ὑπογραμμίζει: «σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον καὶ τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται, καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται». Ὁ Υἱὸς τῆς Θεοτόκου εἶναι τὸ πρῶτο καὶ μεγάλο γεγονός, μὲ τὸ ὁποῖο φεύγει ἡ λύπη καὶ ἔρχεται ἡ χαρά. «Ἰδοὺ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῷ χαρὰν μεγάλην, ὅτι ἐτέχθη σήμερον Σωτὴρ ἐν πόλει Δαβίδ».

  Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια οἱ ἄγγελοι ἀναγγέλλουν ὑμῖν καὶ στοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ τὴ νύχτα τῶν Χριστουγέννων τὴ θεία Γέννηση, ἀφοῦ ἔχει προηγηθεῖ ἡ σημερινὴ ἔκφραση χαρᾶς: «Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια· παρθενικὴ πανήγυρις […] ἡ Εὔα τῆς πρώτης λύπης ἐλευθεροῦται· καὶ ἡ σκήνη τῆς καθ’ ἡμᾶς οὐσίας τῇ θεώσει τοῦ προσληφθέντος φυράματος ναὸς Θεοῦ κεχρημάτηκεν». Γεμάτη ἡ ἑορταστικὴ ὑμνολογία τῆς ἡμέρας ἀπὸ ἐκφράσεις χαρᾶς: «Σήμερον ἅπασα κτίσις ἀγάλλεται, ὅτι τὸ Χαῖρε σοι, φωνεῖ ἀρχάγγελλος, εὐλογημένη σὺ σεμνὴ καὶ ἄχραντε πανάμωμε!».

  Ἡμέρα ἑορταστικῆς πανηγύρεως καὶ χαρᾶς λοιπὸν ἡ σημερινή. Γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο. Μαζὶ μὲ τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Λυτρωτῆ μας, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζουμε καὶ τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγό.

   Τετρακόσια περίπου χρόνια βρισκόταν σκλαβωμένη ἡ Ἑλλάδα, σὲ ἕναν βαρύ, μαῦρο καὶ ἀσήκωτο ζυγό. Ἄνθρωποι πολλοὶ γεννήθηκαν, ἔζησαν χαρὲς καὶ λύπες, ἀλλὰ πέθαναν σκλαβωμένοι στὸν Ὀθωμανὸ κατακτητή. Βαριὰ ἡ σκλαβιά, ἀσήκωτες οἱ ἀλυσίδες, πολλὰ τὰ μαρτύρια καὶ ἀνείπωτες οἱ σφαγές. Τίποτα ὅμως ἀπ’ ὅλα αὐτὰ δὲν πτόησαν τὴν ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ ψυχή. Σὰν τὸ κῦμα τοῦ γνωστοῦ Ἕλληνα ποιητή, ὁρμᾶ στὴν μεγάλη θάλασσα διψώντας γιὰ τὴν ἐλευθερία: «Μέριασε βράχε νὰ διαβῶ, ἐπέρασε ἡ γαλήνη!». Καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτό, τὸν δυναμικὸ ξεσηκώθηκαν οἱ Ἕλληνες νὰ διώξουν ἀπὸ τὰ ἱερὰ χώματα τῶν προγόνων τους τοὺς ἀσεβεῖς κατακτητές. Πάλευαν γιὰ τὴν ἐλευθερία τους καὶ δικαιώθηκαν γιατὶ εἴχαν τόλμη καὶ ἀρετή. «Θέλει ἀρετὴ καὶ τόλμη ἡ ἐλευθερία», ἔγραψε ἕνας ἄλλος μεγάλος ποιητής. Καὶ οἱ Ἕλληνες ἐπαναστάτες τὰ εἶχαν καὶ τὰ δύο. Καὶ τόλμη καὶ ἀρετή. Καὶ ἔτσι κατάφεραν νὰ ἀγωνισθοῦν καὶ νὰ νικήσουν σὲ ἐκεῖνον τὸν ἄνισο πόλεμο καὶ νὰ προσφέρουν σὲ ὅλους ἐμᾶς σήμερα τὸ μεγάλο ἀγαθὸ τῆς ἐλευθερίας.

  Γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ ἔθνους οἱ ἀγωνιστὲς νιώθουν ἔντονη τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προστασία τῆς Παναγίας.

  Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω», λέει ὁ Κολοκοτρώνης.

  Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσεις μας καὶ ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατὸς ὁ Θεὸς ὁποὺ μᾶς προστατεύει», ἀπαντᾶ στὸ Δεριγνὺ ὁ Μακρυγιάννης.

  Τὸ γένος μας διέρχεται καὶ τώρα δύσκολες στιγμές, ἀλλὰ «ὅπου ὁ Θεὸς βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις». Θεόπνευστα μιλώντας ὁ Ἐλύτης, γράφει: «Ἐὰν ἀποσυνθέσεις τὴν Ἑλλάδα, στὸ τέλος θὰ δεῖς νὰ σοῦ ἀπομένουν μία ἐλιά, ἕνα ἀμπέλι κὶ ἕνα καράβι. Ποὺ σημαίνει: μὲ ἄλλα τόσα τὴν ξαναφτιάχνεις.

   Μὲ τὴν ἴδια, λοιπόν, τόλμη καὶ ἀρετὴ ἄς ἄγωνιζόμαστε κὶ ἐμεῖς σήμερα, γιὰ νὰ διατηρήσουμε τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδεώδη ποὺ μᾶς δίδαξαν οἱ ἔνδοξοι πρόγονοί μας. Ἰδιαιτέρως σήμερα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἄς ὑπενθυμίσουμε πρῶτα στοὺς ἐαυτούς μας καὶ ἔπειτα σὲ ὅλον τὸν κόσμο, ὅτι ὀφείλουμε νὰ σεβόμαστε καὶ νὰ τηροῦμε πρωτίστως τὶς ἀξίες ἐκεῖνες ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν ἀσφαλέστερα στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας, οἱ ὁποῖες ἀξίες δὲν εἶναι ἄλλες ἀπὸ τὶς διδασκαλίες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα!

† Ο ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ

ΚΥΡΙΛΛΟΣ