ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

 Σύναξη πάντων των Βατοπαιδινών Αγίων

Οι γνωστοί άγιοι της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου είναι σήμερα πέραν των 66. Ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι, άγνωστοι σε εμάς και γνωστοί στον Θεό, τα ονόματα των όποίων θα μας αποκαλυφθούν «εν τη εσχάτη ημέρα εκείνη». Η μελέτη των θαυμαστών βίων των αγίων αυτών, που έχουν άμεση η έμμεση σχέση με τη Μονή του Βατοπαιδίου, επειδή εκοιμήθησαν σε αυτήν ή διήλθαν για λίγο ή περισσότερο από αυτή, θα μας φανερώσει, εκτός των άλλων πραγμάτων, και το εύρος της πνευματικής της ακτινοβολίας σε όλη τη διάρκεια της υπερχιλιετούς λαμπρής ιστορίας της.

Οι άγιοι της Ιερας Μονής Βατοπαιδίου την ανέδειξαν κυρίως σε ορθόδοξο προμαχώνα, κάστρο άπαρτο της Ορθοδοξίας, του ασκητισμού, της θεολογίας, της ομολογίας και του μαρτυρίου. Ανεδείχθη πράγματι δια των αγίων της η μεγάλη μονή σε σπουδαίο ησυχαστικό κέντρο, ανθενωτική μάνδρα, ακρόπολη διαφωτισμού, λαμπρό κοινόβιο του αγιότεκνου και αγιόστροφου, πολύτεκνου και καλλίτεκνου Αγίου Όρους. Δεν είναι διόλου μικρής σημασίας ότι οι ιερές μορφές, ως του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας μας και έξοχου υπέρμαχου της ησυχαστικής παραδόσεως, του εξαίσιου θεολόγου των ακτίστων ενεργειών του Θεού και της κατά χάριν θεώσεως του ανθρώπου, του θεοφόρου Γρηγορίου του Παλαμά, μετέπειτα μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, και του πολύσοφου ιεραποστόλου αγίου Μαξίμου του Γραικού, του μαρτυρικού φωτιστή των Ρώσων, και τόσων άλλων, ανδρώθηκαν πνευματικά στο εξαίσιο αυτό μοναστήρι. Αξιοσημείωτο επίσης είναι κάτι που επιβεβαιώνει και τα παραπάνω, ότι «αντιπροσωπεία της Μονής είχε μετάσχει στη σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας παρά το πλευρό του αγίου Μάρκου του Ευγενικού, ο οποίος συνδεόταν στενά με το Βατοπαίδι και επιθυμούσε διακαώς να μονάσει σ' αυτό».

Είναι γεγονός πως οι άγιοι της μονής μαζί με τα χαριτόβρυτα τίμια λείψανα των αγίων, τις πολλές θαυματουργές εικόνες της Θεοτόκου και την πανακήρατη Τιμία Ζώνη της, είναι ο μεγαλύτερος πλούτος της. Μόνη αυτή η «παραγωγή» της καταξιώνει την ύπαρξή της, αφού μια μονή είναι πρωτίστως εργαστήρι άρετής και χωνευτήρι αγιότητος. Οι άγιοι της Μονής, κατά τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή εποχή και σε όλη την τουρκοκρατία, έπαιξαν ρόλο στην ανάπτυξη της ιστορίας της και φανέρωσαν τον υψηλό βαθμό της πνευματικότητός της. Οι θεσπέσιοι βίοι τους, οι ψυχωφελείς διδαχές και τα μυρίπνοα έργα τους, οι εικόνες και τα χαριτόβρυτα λείψανά τους αποτελούν πηγή εμπνεύσεως, παρακίνηση για μίμηση των μακρών ασκητικών τους άγώνων, επίτευξη θείων στόχων, όχι μόνο της σημερινής, άνθούσης, φιλόθεης αδελφότητος, αλλά και των ευλαβών προσκυνητών και όλων των πιστών, αφού οι άγιοι της Ορθοδοξίας ανήκουν σε όλο το φιλάγιο πλήρωμα της Εκκλησίας και άποτελούν πλούτο και δόξα της.

Η Σύναξη των Βατοπαιδινών αγίων τιμάται πανηγυρικά κατ' έτος στις 23/10 Ιουλίου με αγρυπνία το βράδυ της 22ας/9ης Ιουλίου.

 Όσιος Αντώνιος του Κιέβου, ο σπηλαιώτης

Ο Όσιος Αντώνιος ο σπηλαιώτης υπήρξε Μέγας Άγιος και φωτιστής της Ρωσσίας. Η επισημότατη και Μεγίστη Λαύρα του στο Κίεβο σώζεται ακόμη και είναι ένας εκ των μεγαλυτέρων πνευματικών οδηγών στην ευσέβεια των Ορθοδόξων Ρώσσων.

Γεννήθηκε στην πόλη Λουβέσκου της Ρωσσίας κοντά στο Κίεβο το 983 και ονομάσθηκε στο άγιο Βάπτισμα Αντίπας. Φλεγόμενος από θείο έρωτα ήλθε στο Άγιον Όρος και αγάπησε τη ζωή των εδώ μοναχών. Διέμεινε στη Μονή του Εσφιγμένου και σε σπήλαιο στο απέναντι της Μονής βουνό της Σαμαρείας.

Διδάχθηκε τους μοναστικούς κανόνες και ευλογήθηκε από τον ηγούμενο της Μονής Θεόκτιστο τον Β', από τον οποίο εκάρη μοναχός και μετονομάσθηκε Αντώνιος περί το 1035. Κατόπιν θείας αποκαλύψεως ο Ηγούμενος τον έστειλε στην Ρωσσία, διότι προέβλεπε ότι έμελλε να διαλάμψει στην απέραντη εκείνη χώρα σαν φωστήρας των μοναχών.

Πράγματι δι' αυτού ο Κοινοβιακός βίος και οι τάξεις του Αγιορειτικού Μοναχισμού μεταφέρθηκαν στη Ρωσσία από τότε.

Κατά μίμηση της πρώτης του Μονής έγιναν ακολούθως αναρίθμητες Μονές που τηρούσαν τους αγιορειτικούς Κανονισμούς και την τάξη και όλη η ζωή όχι μόνο των μοναχών αλλά και όλων των ευσεβών Ρώσσων μέχρι σήμερα είναι βαθιά χαρακτηρισμένη από το μέγα έργο του Οσίου Αντωνίου.

Διέμεινε ο Όσιος στο σπήλαιο το οποίο έσκαψε με τους μαθητές του κοντά στο Κίεβο και κοιμήθηκε εν Κυρίω το έτος 1073.